Deze praatplaat verbindt het programma ‘jij bent van waarde’ met de strategische agenda ‘Samen zorgvuldig en zelfbewust keuzes maken’ van de gemeente Kampen. Een essentiële schakel, juist om de vraag: “hoe dan?” te beantwoorden. Wat zijn de gedragsverwachtingen vanuit onze kernwaarden en wat is de bedoeling van ons handelen? Wat betekent dat in de praktijk van ons dagelijkse werk?
Test
Dit interactieve visuele verhaal is ontwikkeld door Storylines.
In de gemeente Kampen geven we onze leefomgeving samen kleur. Nu er veel complexe vraagstukken spelen, lopen deze kleuren steeds meer in elkaar over. Om niet in grijs gebied te belanden, moeten we keuzes maken. Zorgvuldig en zelfbewust. Daarbij benutten we de kracht van onze inwoners, omgeving en regio. We gaan met belangrijke thema’s aan de slag op basis van veertien opgaven in de strategische agenda. Deze opgaven komen samen in drie stromen, die onze couleur locale vormen. Ze lopen, net als de IJssel, dwars door de gemeente. En zijn voor iedereen van betekenis. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/strategische-agenda-gemeente-kampen)
In deze praatplaat vertellen wij hoe wij van waarde zijn. Wat doen wij dagelijks om dat waar te maken?
Sophie (22) is een echte Kampense. Ze is hier geboren en ging hier naar school. Na de middelbare school studeerde ze in Zwolle. Op kamers gaan was dus niet nodig. De vriendinnen van Sophie wonen ook allemaal nog in Kampen of komen regelmatig terug. Ze is actief bij de volleybalvereniging; als speelster en als trainer voor de jeugd. En ze staat er graag achter de bar. Inmiddels is Sophie klaar met haar opleiding. Ze heeft een leuke fulltimebaan op een middelbare school in de buurt. Het is een half uurtje rijden en soms kan ze meerijden met collega’s. Sophie wil graag op zichzelf wonen, maar dan natuurlijk wel ergens in Kampen. Ze staat al twee jaar ingeschreven voor eenhuurwoning, maar ze vist steeds achter het net. Ze is te jong, inkomen te laag of te hoog of er zijn mensen met meer voorrang. Sophie woont met haar ouders op een boerderij. Haar ouders willen hun dochter graag tegemoetkomen door een extra woon-unit op hun erf te plaatsen. Dit moet wel mooi en netjes. Later, als ze eraan toe zijn, kunnen zij daar dan zelf gaan wonen. Sophie, of één van de andere kinderen, kan dan in het grote huis wonen.Sophie en haar vader duiken in het proces om dit plan mogelijk te maken, maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Sophie ziet op social media een uitnodiging voor een informatieavond over het bouwen van een tweede woning op een bestaand adres. Ze besluit hier samen met haar vader naartoe te gaan.
Na een korte presentatie krijgt Sophie de gelegenheid om haar eigen situatie voor te leggen aan een medewerker van de gemeente. Samen bekijken ze de plannen en Sophie krijgt antwoord op veel van haar vragen. Of het echt gaat lukken met die woningvoor Sophie, dat is nog even de vraag. Maar zoveel duidelijke antwoorden op één avond – dat helpt. Het karaktervan “Kampen hartelijke Hanzestad” laten we zien door de manier waarop wij communiceren, handelen en onze dienstverlening vormgeven. Wij richten ons stadhuis zo in dat iedereen zich welkom voelt en dat het een prettige plek is om te zijn. We richten onze dienstverlening zo in dat iedereen zich geholpen en gehoord voelt.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36) werk tin ploegendienst, zijn werkschema is daardoor heel wisselend. Rayan en zijn vrouw Yasmine hebben drie kinderen. De jongste (4) is geboren met eenbeperking. Hij moet binnenkort naar school, maar hoe en waar is de vraag. Rayan en zijn vrouw werken alle twee; Rayan full time en zijn vrouw 3,5 dag per week. Het is lastig om er tussen de bedrijven door voor de kinderen te zijn. Zeker als je niet zo goed thuis bent in ‘het zorglandschap’. Ze hebben ook veel afspraken over de zorg voor hun jongste. Gelukkig is er veel steun, bijvoorbeeld vanuit het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). En met hulp van de opa’s en oma’s komt de familie een heel eind. Helaas is onlangs bij Rayans moeder een nare ziekte vastgesteld. Zij zal binnenkort niet meer kunnen helpen, maar juist zelf hulp nodig hebben. Hoe het nu verder moet, daar kan Rayan soms wel van wakker liggen. Rayans buurvrouw stuurt via WhatsApp een foto door over een bijeenkomst van de gemeente. Het gaat om een informatie- en ontmoetingsavond voor ouders met kinderen op het speciaal onderwijs. Rayan en Yasmine zijn eigenlijk nog niet zover, maar besluiten toch naar de avond toe te gaan. Het blijkt dat er ook heelveel organisaties zijn die hen in de toekomst misschien wel kunnen helpen. En heel veel ouders die in ‘hetzelfde schuitje zitten’. Natuurlijk is niet zomaar alles geregeld, maar wat is het prettig om ervaringen van andere mensen te horen en te weten dat je niet alleen staat. Bovendien weten ze nu bij welke organisaties ze terecht kunnen. En dat dankzij een appje van de buurvrouw…
Ieder vraagstuk is anders, ieder mens is anders en ieder gebied is anders. Die diversiteit is sturend in de manier waarop de gemeente Kampen werkt en de keuzes die gemaakt worden. Het vraagt van ons dat we niet werken volgens één bepaalde manier, maar onze werkwijze aanpassen als dat nodig is. Bij het bepalen van de werkwijze wordt gekeken naar de maatschappelijke opgave en de kenmerken van het gebied. We zijn in onze werkwijze afhankelijk van de samenwerking met andere partijen in de samenleving. Denk daarbij aan inwoners, maar ook aan de samenwerking met andere overheden, instellingen, dorps- en wijkgroepen en bedrijven. De noodzaak tot samenwerking vraagt om een gemeente die zich (nog meer) als partner gaat opstellen.
We maken kansen en uitdagingen van een vraagstuk inzichtelijk. Op basis daarvan bepalen we wat en wie er nodig is voor een oplossing. Partijen met een belang en een bijdrage worden betrokken. Het is een samenwerking die domein- en organisatieoverstijgend is. Als gemeente Kampen zijn we ook duidelijk in wat wij niet doen. We zijn kritisch op onze eigen rol en de rol van de samenleving: de gemeente Kampen ziet ook een rol voor de samenleving als het gaat om het benutten van de eigen kracht en het nemen van verantwoordelijkheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36)woont met zijn gezin in een gezellige buurt. Er zijn veel kinderen en, vooral in de zomer, zijn de mensen veel buiten. Eén keer per jaar is er een gezellige wijk-barbecueen ook de buurt-app functioneert goed. Verschillende bewoners in de buurt zouden het fijn vinden als er bij de speeltuin ook plek is voor ouders om, terwijl de kinderen een balletje trappen, even te kunnen kletsen. Ze besluiten met elkaar een mooie stevige picknick-tafel te kopen en die bij de speeltuin neer te zetten. Het bevalt goed, die picknick-tafel. Maar het duurt niet lang voordat ze een brief van de gemeente krijgen dat dit niet zomaar kan. Het levert problemen op met grasmaaien en op langere termijn is het risico op verval en gevaarlijke situaties te groot: Wie is er dan aansprakelijk als er wat gebeurt? Teleurgesteld belt Rayan naar het stadhuis. Hij gaat in gesprek met de wijkverbinder van zijn wijk. Zij luistert naar zijn verhaal, is enthousiast over het initiatief en zegt toe er eens achteraan te gaan. Ze spreekt met de groenbeheerder. Samenkomen ze tot een mooi alternatief waar ook Rayan én zijn buren blij mee zijn. Het bankje blijft staan en grasmaaien – dat doen de buurmannen om de beurt gewoon even zelf. Nog gezellig ook!
Als gemeente Kampen hebben we een bedoeling bij de taken die we uitvoeren en het beleid dat we maken. Deze bedoeling stellen we centraal in de uitvoering van ons werk. Als we (aan)vragen krijgen van inwoners of beleid ontwikkelen, houden we voor ogen wat het maatschappelijke doel is. De leefwereld van onze inwoners is leidend, onze eigen processen en systemen zijn ondersteunend. Onze basishouding is “ja, mits”. Zo verhogen we de impact van ons beleid en uitvoering. Daarbij realiseren we ons dat we als gemeente verschillende rollen hebben. En dat signalen uit de samenleving niet altijd eenduidig zijn. De uitvoeringsruimte van dit uitgangspunt is daarom verschillend. Werken met de bedoeling centraal, betekent niet dat alles kan, ieder verzoek wordt ingewilligd, of een antwoord op eenvraag altijd “ja” is.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Mevrouw deBruin (86) zit op het bankje voor haar huis. Het is mooi weer en er wordt volop gefietst in de stad. Meerdere keren ziet ze op het kruispunt voor haar huis een ‘bijna-ongeluk’ gebeuren; het is daar zo’n druk en gevaarlijk punt…Tegelijkertijd stoort ze zich eraan dat het voor haar deur altijd zo druk ismet geparkeerde auto’s, terwijl een klein stukje verder op vier parkeerplaatsen voor elektrische auto’s eigenlijk nooit worden gebruikt. Ze zou daar eens eenklacht over moeten indienen. Maar ze weet eigenlijk niet zo goed hoe. Dan komt er een veegwagen van de gemeente langsgereden. Ze spreekt de bestuurder aan. Mevrouw de Bruin deelt haar verhaal en de medewerker geeft aan ‘hier eigenlijk niet over te gaan’, maar belooft het op te pakken.De volgende dag krijgt neemt een medewerker van de gemeente contact op met mevrouw deBruin. Die luistert nog eens naar haar klachten en geeft aan hier met collega’s verder over te spreken. En dat doet ze ook. Daarna legt ze duidelijk aan mevrouw de Bruin uit wat er wel en niet aan haar klachten gedaan kan worden. Mevrouw de Bruin is er blij mee; ze snapt echt wel dat niet zomaar alles helemaal anders kan worden. Maar dat er zo goed naar haar geluisterd is, dat is wel heel fijn.
Bij welke ‘deur’ van de gemeente de inwoner ook aanklopt, we helpen altijd. Of iemand nu komt met een ondersteuningsvraag, een goed idee, een klacht of een aanvraag: de deur staat open. Voor de inwoner is er maar één gemeente Kampen en zo handelen we ook.In de communicatie met de inwoner werken we samen en domein overstijgend. Zo verbeteren we de dienstverlening, wordt hulp geboden waar dat nodig is en zijn we een betrouwbare overheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
We zijn een partner. Voor iedereen. Dit betekent dat we bij maatschappelijke opgaven nauw samenwerken met inwoners, ondernemers, vakgenoten, collega’s, de raad en het college. Deze nieuwe rol zie je steeds meer terug in onze houding, mentaliteit en manier van communiceren. Dat is een zoektocht, maar we vinden onze weg door te doen en daarvan te leren. Zo werken we met elkaar aan een gezonde organisatie en kunnen we onze dienstverlening continu verbeteren. Onze kernwaarden geven richting aan ons dagelijks handelen.
De kogge staat voor de organisatie van de gemeente Kampen. Want bij de gemeente Kampen leer je elke dag. Je krijgt de ruimte om jouw talenten in te zetten, verder te kijken dan je eigen werk en een team te vormen met medewerkers van verschillende afdelingen. Daarbij sta je er niet alleen voor: loop je vast, dan helpen collega’s je op weg. En zie je een kans, dan word je aangemoedigd om die te grijpen. Kortom, bij de gemeente Kampen ben je van waarde. Voor de samenleving, voor de organisatie én voor jezelf. Dat maakt werken leuk. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/organisatieontwikkeling-gemeente-kampen)
In de gemeente Kampen geven we onze leefomgeving samen kleur. Nu er veel complexe vraagstukken spelen, lopen deze kleuren steeds meer in elkaar over. Om niet in grijs gebied te belanden, moeten we keuzes maken. Zorgvuldig en zelfbewust. Daarbij benutten we de kracht van onze inwoners, omgeving en regio. We gaan met belangrijke thema’s aan de slag op basis van veertien opgaven in de strategische agenda. Deze opgaven komen samen in drie stromen, die onze couleur locale vormen. Ze lopen, net als de IJssel, dwars door de gemeente. En zijn voor iedereen van betekenis. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/strategische-agenda-gemeente-kampen)
In deze praatplaat vertellen wij hoe wij van waarde zijn. Wat doen wij dagelijks om dat waar te maken?
Sophie (22) is een echte Kampense. Ze is hier geboren en ging hier naar school. Na de middelbare school studeerde ze in Zwolle. Op kamers gaan was dus niet nodig. De vriendinnen van Sophie wonen ook allemaal nog in Kampen of komen regelmatig terug. Ze is actief bij de volleybalvereniging; als speelster en als trainer voor de jeugd. En ze staat er graag achter de bar. Inmiddels is Sophie klaar met haar opleiding. Ze heeft een leuke fulltimebaan op een middelbare school in de buurt. Het is een half uurtje rijden en soms kan ze meerijden met collega’s. Sophie wil graag op zichzelf wonen, maar dan natuurlijk wel ergens in Kampen. Ze staat al twee jaar ingeschreven voor eenhuurwoning, maar ze vist steeds achter het net. Ze is te jong, inkomen te laag of te hoog of er zijn mensen met meer voorrang. Sophie woont met haar ouders op een boerderij. Haar ouders willen hun dochter graag tegemoetkomen door een extra woon-unit op hun erf te plaatsen. Dit moet wel mooi en netjes. Later, als ze eraan toe zijn, kunnen zij daar dan zelf gaan wonen. Sophie, of één van de andere kinderen, kan dan in het grote huis wonen.Sophie en haar vader duiken in het proces om dit plan mogelijk te maken, maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Sophie ziet op social media een uitnodiging voor een informatieavond over het bouwen van een tweede woning op een bestaand adres. Ze besluit hier samen met haar vader naartoe te gaan.
Na een korte presentatie krijgt Sophie de gelegenheid om haar eigen situatie voor te leggen aan een medewerker van de gemeente. Samen bekijken ze de plannen en Sophie krijgt antwoord op veel van haar vragen. Of het echt gaat lukken met die woningvoor Sophie, dat is nog even de vraag. Maar zoveel duidelijke antwoorden op één avond – dat helpt. Het karaktervan “Kampen hartelijke Hanzestad” laten we zien door de manier waarop wij communiceren, handelen en onze dienstverlening vormgeven. Wij richten ons stadhuis zo in dat iedereen zich welkom voelt en dat het een prettige plek is om te zijn. We richten onze dienstverlening zo in dat iedereen zich geholpen en gehoord voelt.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36) werk tin ploegendienst, zijn werkschema is daardoor heel wisselend. Rayan en zijn vrouw Yasmine hebben drie kinderen. De jongste (4) is geboren met eenbeperking. Hij moet binnenkort naar school, maar hoe en waar is de vraag. Rayan en zijn vrouw werken alle twee; Rayan full time en zijn vrouw 3,5 dag per week. Het is lastig om er tussen de bedrijven door voor de kinderen te zijn. Zeker als je niet zo goed thuis bent in ‘het zorglandschap’. Ze hebben ook veel afspraken over de zorg voor hun jongste. Gelukkig is er veel steun, bijvoorbeeld vanuit het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). En met hulp van de opa’s en oma’s komt de familie een heel eind. Helaas is onlangs bij Rayans moeder een nare ziekte vastgesteld. Zij zal binnenkort niet meer kunnen helpen, maar juist zelf hulp nodig hebben. Hoe het nu verder moet, daar kan Rayan soms wel van wakker liggen. Rayans buurvrouw stuurt via WhatsApp een foto door over een bijeenkomst van de gemeente. Het gaat om een informatie- en ontmoetingsavond voor ouders met kinderen op het speciaal onderwijs. Rayan en Yasmine zijn eigenlijk nog niet zover, maar besluiten toch naar de avond toe te gaan. Het blijkt dat er ook heelveel organisaties zijn die hen in de toekomst misschien wel kunnen helpen. En heel veel ouders die in ‘hetzelfde schuitje zitten’. Natuurlijk is niet zomaar alles geregeld, maar wat is het prettig om ervaringen van andere mensen te horen en te weten dat je niet alleen staat. Bovendien weten ze nu bij welke organisaties ze terecht kunnen. En dat dankzij een appje van de buurvrouw…
Ieder vraagstuk is anders, ieder mens is anders en ieder gebied is anders. Die diversiteit is sturend in de manier waarop de gemeente Kampen werkt en de keuzes die gemaakt worden. Het vraagt van ons dat we niet werken volgens één bepaalde manier, maar onze werkwijze aanpassen als dat nodig is. Bij het bepalen van de werkwijze wordt gekeken naar de maatschappelijke opgave en de kenmerken van het gebied. We zijn in onze werkwijze afhankelijk van de samenwerking met andere partijen in de samenleving. Denk daarbij aan inwoners, maar ook aan de samenwerking met andere overheden, instellingen, dorps- en wijkgroepen en bedrijven. De noodzaak tot samenwerking vraagt om een gemeente die zich (nog meer) als partner gaat opstellen.
We maken kansen en uitdagingen van een vraagstuk inzichtelijk. Op basis daarvan bepalen we wat en wie er nodig is voor een oplossing. Partijen met een belang en een bijdrage worden betrokken. Het is een samenwerking die domein- en organisatieoverstijgend is. Als gemeente Kampen zijn we ook duidelijk in wat wij niet doen. We zijn kritisch op onze eigen rol en de rol van de samenleving: de gemeente Kampen ziet ook een rol voor de samenleving als het gaat om het benutten van de eigen kracht en het nemen van verantwoordelijkheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36)woont met zijn gezin in een gezellige buurt. Er zijn veel kinderen en, vooral in de zomer, zijn de mensen veel buiten. Eén keer per jaar is er een gezellige wijk-barbecueen ook de buurt-app functioneert goed. Verschillende bewoners in de buurt zouden het fijn vinden als er bij de speeltuin ook plek is voor ouders om, terwijl de kinderen een balletje trappen, even te kunnen kletsen. Ze besluiten met elkaar een mooie stevige picknick-tafel te kopen en die bij de speeltuin neer te zetten. Het bevalt goed, die picknick-tafel. Maar het duurt niet lang voordat ze een brief van de gemeente krijgen dat dit niet zomaar kan. Het levert problemen op met grasmaaien en op langere termijn is het risico op verval en gevaarlijke situaties te groot: Wie is er dan aansprakelijk als er wat gebeurt? Teleurgesteld belt Rayan naar het stadhuis. Hij gaat in gesprek met de wijkverbinder van zijn wijk. Zij luistert naar zijn verhaal, is enthousiast over het initiatief en zegt toe er eens achteraan te gaan. Ze spreekt met de groenbeheerder. Samenkomen ze tot een mooi alternatief waar ook Rayan én zijn buren blij mee zijn. Het bankje blijft staan en grasmaaien – dat doen de buurmannen om de beurt gewoon even zelf. Nog gezellig ook!
Als gemeente Kampen hebben we een bedoeling bij de taken die we uitvoeren en het beleid dat we maken. Deze bedoeling stellen we centraal in de uitvoering van ons werk. Als we (aan)vragen krijgen van inwoners of beleid ontwikkelen, houden we voor ogen wat het maatschappelijke doel is. De leefwereld van onze inwoners is leidend, onze eigen processen en systemen zijn ondersteunend. Onze basishouding is “ja, mits”. Zo verhogen we de impact van ons beleid en uitvoering. Daarbij realiseren we ons dat we als gemeente verschillende rollen hebben. En dat signalen uit de samenleving niet altijd eenduidig zijn. De uitvoeringsruimte van dit uitgangspunt is daarom verschillend. Werken met de bedoeling centraal, betekent niet dat alles kan, ieder verzoek wordt ingewilligd, of een antwoord op eenvraag altijd “ja” is.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Mevrouw deBruin (86) zit op het bankje voor haar huis. Het is mooi weer en er wordt volop gefietst in de stad. Meerdere keren ziet ze op het kruispunt voor haar huis een ‘bijna-ongeluk’ gebeuren; het is daar zo’n druk en gevaarlijk punt…Tegelijkertijd stoort ze zich eraan dat het voor haar deur altijd zo druk ismet geparkeerde auto’s, terwijl een klein stukje verder op vier parkeerplaatsen voor elektrische auto’s eigenlijk nooit worden gebruikt. Ze zou daar eens eenklacht over moeten indienen. Maar ze weet eigenlijk niet zo goed hoe. Dan komt er een veegwagen van de gemeente langsgereden. Ze spreekt de bestuurder aan. Mevrouw de Bruin deelt haar verhaal en de medewerker geeft aan ‘hier eigenlijk niet over te gaan’, maar belooft het op te pakken.De volgende dag krijgt neemt een medewerker van de gemeente contact op met mevrouw deBruin. Die luistert nog eens naar haar klachten en geeft aan hier met collega’s verder over te spreken. En dat doet ze ook. Daarna legt ze duidelijk aan mevrouw de Bruin uit wat er wel en niet aan haar klachten gedaan kan worden. Mevrouw de Bruin is er blij mee; ze snapt echt wel dat niet zomaar alles helemaal anders kan worden. Maar dat er zo goed naar haar geluisterd is, dat is wel heel fijn.
Bij welke ‘deur’ van de gemeente de inwoner ook aanklopt, we helpen altijd. Of iemand nu komt met een ondersteuningsvraag, een goed idee, een klacht of een aanvraag: de deur staat open. Voor de inwoner is er maar één gemeente Kampen en zo handelen we ook.In de communicatie met de inwoner werken we samen en domein overstijgend. Zo verbeteren we de dienstverlening, wordt hulp geboden waar dat nodig is en zijn we een betrouwbare overheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
We zijn een partner. Voor iedereen. Dit betekent dat we bij maatschappelijke opgaven nauw samenwerken met inwoners, ondernemers, vakgenoten, collega’s, de raad en het college. Deze nieuwe rol zie je steeds meer terug in onze houding, mentaliteit en manier van communiceren. Dat is een zoektocht, maar we vinden onze weg door te doen en daarvan te leren. Zo werken we met elkaar aan een gezonde organisatie en kunnen we onze dienstverlening continu verbeteren. Onze kernwaarden geven richting aan ons dagelijks handelen.
De kogge staat voor de organisatie van de gemeente Kampen. Want bij de gemeente Kampen leer je elke dag. Je krijgt de ruimte om jouw talenten in te zetten, verder te kijken dan je eigen werk en een team te vormen met medewerkers van verschillende afdelingen. Daarbij sta je er niet alleen voor: loop je vast, dan helpen collega’s je op weg. En zie je een kans, dan word je aangemoedigd om die te grijpen. Kortom, bij de gemeente Kampen ben je van waarde. Voor de samenleving, voor de organisatie én voor jezelf. Dat maakt werken leuk. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/organisatieontwikkeling-gemeente-kampen)
In de gemeente Kampen geven we onze leefomgeving samen kleur. Nu er veel complexe vraagstukken spelen, lopen deze kleuren steeds meer in elkaar over. Om niet in grijs gebied te belanden, moeten we keuzes maken. Zorgvuldig en zelfbewust. Daarbij benutten we de kracht van onze inwoners, omgeving en regio. We gaan met belangrijke thema’s aan de slag op basis van veertien opgaven in de strategische agenda. Deze opgaven komen samen in drie stromen, die onze couleur locale vormen. Ze lopen, net als de IJssel, dwars door de gemeente. En zijn voor iedereen van betekenis. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/strategische-agenda-gemeente-kampen)
In deze praatplaat vertellen wij hoe wij van waarde zijn. Wat doen wij dagelijks om dat waar te maken?
Sophie (22) is een echte Kampense. Ze is hier geboren en ging hier naar school. Na de middelbare school studeerde ze in Zwolle. Op kamers gaan was dus niet nodig. De vriendinnen van Sophie wonen ook allemaal nog in Kampen of komen regelmatig terug. Ze is actief bij de volleybalvereniging; als speelster en als trainer voor de jeugd. En ze staat er graag achter de bar. Inmiddels is Sophie klaar met haar opleiding. Ze heeft een leuke fulltimebaan op een middelbare school in de buurt. Het is een half uurtje rijden en soms kan ze meerijden met collega’s. Sophie wil graag op zichzelf wonen, maar dan natuurlijk wel ergens in Kampen. Ze staat al twee jaar ingeschreven voor eenhuurwoning, maar ze vist steeds achter het net. Ze is te jong, inkomen te laag of te hoog of er zijn mensen met meer voorrang. Sophie woont met haar ouders op een boerderij. Haar ouders willen hun dochter graag tegemoetkomen door een extra woon-unit op hun erf te plaatsen. Dit moet wel mooi en netjes. Later, als ze eraan toe zijn, kunnen zij daar dan zelf gaan wonen. Sophie, of één van de andere kinderen, kan dan in het grote huis wonen.Sophie en haar vader duiken in het proces om dit plan mogelijk te maken, maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Sophie ziet op social media een uitnodiging voor een informatieavond over het bouwen van een tweede woning op een bestaand adres. Ze besluit hier samen met haar vader naartoe te gaan.
Na een korte presentatie krijgt Sophie de gelegenheid om haar eigen situatie voor te leggen aan een medewerker van de gemeente. Samen bekijken ze de plannen en Sophie krijgt antwoord op veel van haar vragen. Of het echt gaat lukken met die woningvoor Sophie, dat is nog even de vraag. Maar zoveel duidelijke antwoorden op één avond – dat helpt. Het karaktervan “Kampen hartelijke Hanzestad” laten we zien door de manier waarop wij communiceren, handelen en onze dienstverlening vormgeven. Wij richten ons stadhuis zo in dat iedereen zich welkom voelt en dat het een prettige plek is om te zijn. We richten onze dienstverlening zo in dat iedereen zich geholpen en gehoord voelt.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36) werk tin ploegendienst, zijn werkschema is daardoor heel wisselend. Rayan en zijn vrouw Yasmine hebben drie kinderen. De jongste (4) is geboren met eenbeperking. Hij moet binnenkort naar school, maar hoe en waar is de vraag. Rayan en zijn vrouw werken alle twee; Rayan full time en zijn vrouw 3,5 dag per week. Het is lastig om er tussen de bedrijven door voor de kinderen te zijn. Zeker als je niet zo goed thuis bent in ‘het zorglandschap’. Ze hebben ook veel afspraken over de zorg voor hun jongste. Gelukkig is er veel steun, bijvoorbeeld vanuit het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). En met hulp van de opa’s en oma’s komt de familie een heel eind. Helaas is onlangs bij Rayans moeder een nare ziekte vastgesteld. Zij zal binnenkort niet meer kunnen helpen, maar juist zelf hulp nodig hebben. Hoe het nu verder moet, daar kan Rayan soms wel van wakker liggen. Rayans buurvrouw stuurt via WhatsApp een foto door over een bijeenkomst van de gemeente. Het gaat om een informatie- en ontmoetingsavond voor ouders met kinderen op het speciaal onderwijs. Rayan en Yasmine zijn eigenlijk nog niet zover, maar besluiten toch naar de avond toe te gaan. Het blijkt dat er ook heelveel organisaties zijn die hen in de toekomst misschien wel kunnen helpen. En heel veel ouders die in ‘hetzelfde schuitje zitten’. Natuurlijk is niet zomaar alles geregeld, maar wat is het prettig om ervaringen van andere mensen te horen en te weten dat je niet alleen staat. Bovendien weten ze nu bij welke organisaties ze terecht kunnen. En dat dankzij een appje van de buurvrouw…
Ieder vraagstuk is anders, ieder mens is anders en ieder gebied is anders. Die diversiteit is sturend in de manier waarop de gemeente Kampen werkt en de keuzes die gemaakt worden. Het vraagt van ons dat we niet werken volgens één bepaalde manier, maar onze werkwijze aanpassen als dat nodig is. Bij het bepalen van de werkwijze wordt gekeken naar de maatschappelijke opgave en de kenmerken van het gebied. We zijn in onze werkwijze afhankelijk van de samenwerking met andere partijen in de samenleving. Denk daarbij aan inwoners, maar ook aan de samenwerking met andere overheden, instellingen, dorps- en wijkgroepen en bedrijven. De noodzaak tot samenwerking vraagt om een gemeente die zich (nog meer) als partner gaat opstellen.
We maken kansen en uitdagingen van een vraagstuk inzichtelijk. Op basis daarvan bepalen we wat en wie er nodig is voor een oplossing. Partijen met een belang en een bijdrage worden betrokken. Het is een samenwerking die domein- en organisatieoverstijgend is. Als gemeente Kampen zijn we ook duidelijk in wat wij niet doen. We zijn kritisch op onze eigen rol en de rol van de samenleving: de gemeente Kampen ziet ook een rol voor de samenleving als het gaat om het benutten van de eigen kracht en het nemen van verantwoordelijkheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36)woont met zijn gezin in een gezellige buurt. Er zijn veel kinderen en, vooral in de zomer, zijn de mensen veel buiten. Eén keer per jaar is er een gezellige wijk-barbecueen ook de buurt-app functioneert goed. Verschillende bewoners in de buurt zouden het fijn vinden als er bij de speeltuin ook plek is voor ouders om, terwijl de kinderen een balletje trappen, even te kunnen kletsen. Ze besluiten met elkaar een mooie stevige picknick-tafel te kopen en die bij de speeltuin neer te zetten. Het bevalt goed, die picknick-tafel. Maar het duurt niet lang voordat ze een brief van de gemeente krijgen dat dit niet zomaar kan. Het levert problemen op met grasmaaien en op langere termijn is het risico op verval en gevaarlijke situaties te groot: Wie is er dan aansprakelijk als er wat gebeurt? Teleurgesteld belt Rayan naar het stadhuis. Hij gaat in gesprek met de wijkverbinder van zijn wijk. Zij luistert naar zijn verhaal, is enthousiast over het initiatief en zegt toe er eens achteraan te gaan. Ze spreekt met de groenbeheerder. Samenkomen ze tot een mooi alternatief waar ook Rayan én zijn buren blij mee zijn. Het bankje blijft staan en grasmaaien – dat doen de buurmannen om de beurt gewoon even zelf. Nog gezellig ook!
Als gemeente Kampen hebben we een bedoeling bij de taken die we uitvoeren en het beleid dat we maken. Deze bedoeling stellen we centraal in de uitvoering van ons werk. Als we (aan)vragen krijgen van inwoners of beleid ontwikkelen, houden we voor ogen wat het maatschappelijke doel is. De leefwereld van onze inwoners is leidend, onze eigen processen en systemen zijn ondersteunend. Onze basishouding is “ja, mits”. Zo verhogen we de impact van ons beleid en uitvoering. Daarbij realiseren we ons dat we als gemeente verschillende rollen hebben. En dat signalen uit de samenleving niet altijd eenduidig zijn. De uitvoeringsruimte van dit uitgangspunt is daarom verschillend. Werken met de bedoeling centraal, betekent niet dat alles kan, ieder verzoek wordt ingewilligd, of een antwoord op eenvraag altijd “ja” is.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Mevrouw deBruin (86) zit op het bankje voor haar huis. Het is mooi weer en er wordt volop gefietst in de stad. Meerdere keren ziet ze op het kruispunt voor haar huis een ‘bijna-ongeluk’ gebeuren; het is daar zo’n druk en gevaarlijk punt…Tegelijkertijd stoort ze zich eraan dat het voor haar deur altijd zo druk ismet geparkeerde auto’s, terwijl een klein stukje verder op vier parkeerplaatsen voor elektrische auto’s eigenlijk nooit worden gebruikt. Ze zou daar eens eenklacht over moeten indienen. Maar ze weet eigenlijk niet zo goed hoe. Dan komt er een veegwagen van de gemeente langsgereden. Ze spreekt de bestuurder aan. Mevrouw de Bruin deelt haar verhaal en de medewerker geeft aan ‘hier eigenlijk niet over te gaan’, maar belooft het op te pakken.De volgende dag krijgt neemt een medewerker van de gemeente contact op met mevrouw deBruin. Die luistert nog eens naar haar klachten en geeft aan hier met collega’s verder over te spreken. En dat doet ze ook. Daarna legt ze duidelijk aan mevrouw de Bruin uit wat er wel en niet aan haar klachten gedaan kan worden. Mevrouw de Bruin is er blij mee; ze snapt echt wel dat niet zomaar alles helemaal anders kan worden. Maar dat er zo goed naar haar geluisterd is, dat is wel heel fijn.
Bij welke ‘deur’ van de gemeente de inwoner ook aanklopt, we helpen altijd. Of iemand nu komt met een ondersteuningsvraag, een goed idee, een klacht of een aanvraag: de deur staat open. Voor de inwoner is er maar één gemeente Kampen en zo handelen we ook.In de communicatie met de inwoner werken we samen en domein overstijgend. Zo verbeteren we de dienstverlening, wordt hulp geboden waar dat nodig is en zijn we een betrouwbare overheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
We zijn een partner. Voor iedereen. Dit betekent dat we bij maatschappelijke opgaven nauw samenwerken met inwoners, ondernemers, vakgenoten, collega’s, de raad en het college. Deze nieuwe rol zie je steeds meer terug in onze houding, mentaliteit en manier van communiceren. Dat is een zoektocht, maar we vinden onze weg door te doen en daarvan te leren. Zo werken we met elkaar aan een gezonde organisatie en kunnen we onze dienstverlening continu verbeteren. Onze kernwaarden geven richting aan ons dagelijks handelen.
De kogge staat voor de organisatie van de gemeente Kampen. Want bij de gemeente Kampen leer je elke dag. Je krijgt de ruimte om jouw talenten in te zetten, verder te kijken dan je eigen werk en een team te vormen met medewerkers van verschillende afdelingen. Daarbij sta je er niet alleen voor: loop je vast, dan helpen collega’s je op weg. En zie je een kans, dan word je aangemoedigd om die te grijpen. Kortom, bij de gemeente Kampen ben je van waarde. Voor de samenleving, voor de organisatie én voor jezelf. Dat maakt werken leuk. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/organisatieontwikkeling-gemeente-kampen)