Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur.
Block quote
Ordered list
Unordered list
Bold text
Emphasis
Superscript
Subscript
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suspendisse varius enim in eros elementum tristique. Duis cursus, mi quis viverra ornare, eros dolor interdum nulla, ut commodo diam libero vitae erat. Aenean faucibus nibh et justo cursus id rutrum lorem imperdiet. Nunc ut sem vitae risus tristique posuere.
Onze regio heeft alles in huis: zorg, techniek, onderwijs, noaberschap, innovatieve bedrijven én doeners. Laten we dat slim combineren tot iets nieuws. Een moderne plek waar de zorg, leren, omzien naar elkaar en technologie samenkomen. Niet los van elkaar, maar samen, mensgericht, klaar voor de toekomst. Zo profiteert de hele regio nu en over 30 jaar, omdat we meebewegen, flexibel zijn en altijd dichtbij en sociaal blijven. Vanuit win-win denken bouwen we de toekomst van de zorg.
Zorg is niet iets wat je alleen krijgt. Het is iets dat we samen doen. Als inwoners willen we duidelijkheid, de mogelijkheid om mee te denken over keuzes en goede ondersteuning in ons dagelijks leven. We willen ook ruimte en waardering voor mantelzorgers. Zo bouwen we samen aan een zorgcultuur van solidariteit – waarin we met elkaar verantwoordelijkheid dragen voor gezondheid en welzijn.
We merken steeds vaker dat voorkomen beter is dan genezen. Dat lukt alleen als we problemen op tijd herkennen, elkaar begrijpen en beter samenwerken. Gezondheid gaat niet alleen over het lichaam, maar ook over vertrouwen, de omgeving en wat iemand zelf (nog of weer) kan. Daarom willen we samen kijken wat nodig is en niet wachten tot het misgaat. Hierbij speelt ook het ziekenhuis een belangrijke rol. Door eerder mee te kijken en mee te denken, kunnen klachten eerder worden voorkomen of aangepakt. Zo voorkomen we dat de zorg vastloopt.
Als inwoners willen we dat zorgverleners hun werk goed en met plezier kunnen doen. Minder regels, meer vertrouwen en goede samenwerking helpen daarbij. Het is belangrijk om te investeren in leren en omscholen – binnen en buiten de zorg. Zo blijven mensen in de zorg werken en kiezen ook nieuwe mensen voor dit werk. Als patiënten goede ondersteuning krijgen, kunnen ze meer zelf doen. Dat helpt hén én verlicht de druk op de zorg.
Als inwoners willen we dat de zorg duidelijk, goed afgestemd en menselijk blijft. Niet alles hoeft dichtbij of op een ziekenhuislocatie te zijn, als we maar weten waar we aan toe zijn. De druk op de zorg is hoog. Daarom is het belangrijk om tijd, mensen en middelen slim te gebruiken. Help ons om dingen zelf te kunnen doen, dat geeft ons meer regie en zorgt voor meer ruimte in de zorg. Vertel duidelijk wat er verandert en waarom. En leer van wat goed gaat, ook buiten Nederland. Door te laten zien wat wél goed werkt, groeit het vertrouwen.
Als inwoners vinden wij het belangrijk dat spoedzorg en verloskunde goed geregeld zijn: snel, duidelijk en dichtbij als het nodig is. Vooral in Noord-Twente maken we ons zorgen over de afstand tot zorg. We denken graag mee over oplossingen die de zorg menselijker maken en minder belastend, voor inwoners én voor zorgverleners.
Inwoners geven aan, dat ze bij spoedzorg vooral behoefte hebben aan zekerheid, duidelijkheid en vertrouwen. Ze willen niet alleen snelle medische hulp, maar ook iemand die naast hen staat en uitlegt wat er gebeurt. Zorg moet begrijpelijk zijn, bereikbaar en passen bij de situatie. Bespreek vooraf wat mogelijk is. Houd rekening met taal en geef mensen in een kwetsbare situatie één vast aanspreekpunt – iemand die meedenkt, de weg wijst en overzicht geeft. En kijk verder dan alleen spoedzorg. Probeer de kwetsbare situatie te verbeteren, waar dat kan.
Als je zorg nodig hebt, moet die beschikbaar, bereikbaar en begrijpelijk zijn. Toch is dat voor veel mensen nu nog te ingewikkeld. Reizen, informatie vinden of hulp regelen lukt niet altijd – zeker niet, als je al veel aan je hoofd hebt. Daarom is het belangrijk om plannen te maken samen met de mensen om wie het gaat. Vraag regelmatig wat beter kan, en verbeter dat ook. Gebruik het VN-verdrag Handicap (vooral artikels 5 en 9) om drempels te herkennen én weg te nemen – fysiek, financieel, digitaal, in taal of vervoer.
Goede zorg ontstaat als we samenwerken: als inwoner, als naaste en als zorgverlener. Veel gaat al goed, maar soms gaat het nog mis. Informatie is onduidelijk, mensen moeten hun verhaal steeds opnieuw vertellen en/of de afstemming ontbreekt. Als we helder communiceren en goed samenwerken, ontstaat zorg die deskundig is, aandacht geeft en écht helpt.
Moeder met vier jonge kinderen in een opvanglocatie.
Fatima spreekt niet goed Nederlands, woont in een asielzoekerscentrum en heeft ernstige buikpijn. Ze voelt zich vaak gestrest omdat ze alles alleen moet regelen. Haar situatie is heel kwetsbaar. Haar verhaal laat zien hoe belangrijk het is dat zorg ook praktische ondersteuning biedt, met aandacht voor taal, leefsituatie, andere cultuur en emotionele belasting.
Eenzame vrouw zonder netwerk en hersenletsel.
Hannah woont alleen en heeft problemen met haar geheugen en concentratie door Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Ze begrijpt medische termen moeilijk. Door haar hersenletsel en eenzaamheid komt ze steeds meer alleen te staan. Haar situatie laat zien dat zorg toegankelijk moet zijn voor iedereen, via duidelijke communicatie en een vast aanspreekpunt.
is een jonge vrouw die hulp vermijdt, met mogelijke psychische problemen.
Hennie heeft gezondheidsproblemen, maar wil niet snel naar de dokter. Ze heeft ook mogelijk psychische problemen. Haar situatie wordt slechter door het vermijden van hulp. Hennie is geholpen met psychologische ondersteuning en goede informatie over mogelijke zorg.
is een patiënt met kanker.
Youssef moet vaak naar het ziekenhuis voor zijn behandelingen. Dat kost hem veel tijd en geld. Door zijn gezondheidsproblemen en zorgen voelt hij zich emotioneel en lichamelijk moe. Dat maakt het dagelijkse leven extra lastig. Hij heeft hulp en begeleiding nodig bij zijn zorgtraject, zowel fysiek als mentaal.
is een jonge man met ongezonde leefstijl.
Bram beweegt niet genoeg, rookt en eet en drinkt veel ongezonde dingen. Zijn keuzes vormen een groot risico voor zijn gezondheid nu en de toekomst. Zijn situatie laat zien dat het belangrijk is om mensen te helpen gezonder te leven.
is eenkind en leeft in een arm gezin.
Haar beide ouders hebben een lagere opleiding gehad en hebben niet veel geld. Femke haar gezondheid wordt beïnvloed doordat ze niet altijd genoeg te eten krijgt en ze heeft moeilijkheden op school omdat haar ouders haar niet goed kunnen ondersteunen. Haar verhaal laat zien dat je hulpmoet geven op meerdere gebieden, om gezondheid te vergroten.
staat ingepland voor een operatie.
Hij moet een kunstknie laten vervangen na aanhoudende problemen. Geert komt niet vaak in het ziekenhuis, maar als het nodig is wil hij heel goede zorg en snel geholpen worden.
heeft vaak hartklachten, dit maakt haar onzeker.
Truus krijgt vaak plotseling klachten aan haar hart en moet dan snel geholpen worden. Ze heeft snel de juiste zorg en tests nodig. Haar verhaal laat zien dat het belangrijk is dat mensen met spoedeisende klachten snel geholpen worden.
is oud en woont alleen thuis, hij heeft dementie en diabetes.
Hij moet vaak naar het ziekenhuis. Hij woont alleen en krijgt hulp van een mantelzorger. Omdat Bennie steeds meer vergeet, wordt zijn gezondheid slechter. Zijn situatie laat zien dat er speciale zorg nodig is voor oudere mensen met meerdere gezondheidsproblemen.
Is langdurig ziek en heeft het financieel en sociaal minder makkelijk.
Mieke is langdurig ziek door haar longziekte COPD. Ze heeft moeite om naar het ziekenhuis te gaan voor haar behandelingen omdat ze weinig geld heeft. Haar verhaal laat zien hoe belangrijk het is dat iedereen makkelijk toegang heeft tot zorg en preventie, vooral voor mensen in kwetsbare situaties.
De inwoners geven de zorg in Twente acht duidelijke doelen met adviezen mee. Ze gaan niet alleen over de ziekenhuizen, maar over dehele zorg in Twente. Deze doelen en adviezen vormen de kern van deze uitgave.
Doel 1: Goede zorg doorsamenwerking met zorgverleners, patiënten en naasten
Doel 2: Iedereen toegang tot de zorg, zonder drempels (fysiek, financieel, (digi) taal en vervoer
Doel 3: Beschikbaar houden van spoedzorg en verloskunde
Doel 4: Beschikbaar houden van planbare zorg/complexe zorg of situatie
Doel 5: Behoud van genoeg zorgverleners en fijn werk
Doel 6: Gezonde levensstijl en vroeg signalering (preventie als middel)
Doel 7: Omzien naar elkaar: zorg doen we samen
Doel 8: Out-of-the-box idee: maak onze regio dé plek voor de zorg van de toekomst
Tijdens de dialoog keken we mee door de ogen van verschillende persona’s – mensen met verschillende achtergronden, situaties en zorgbehoeften. Hun verhalen lieten ons zien hoe zij zorg echt ervaren: niet als losse afspraken of loketten, maar als iets dat direct raakt aan het dagelijks leven.
De inzichten die we hieruit haalden, hebben vaak met meerdere doelen tegelijk te maken. Daarom noemen we ze apart. Ze laten zien wat mensen nodig hebben om zorg echt toegankelijk, begrijpelijk en helpend te maken –los van leeftijd, aandoening of situatie.
Hieronder delen we de belangrijkste lessen, als uitnodiging om samen de zorg beter te organiseren.
Waarom organiseerden de ziekenhuizen dialoog bijeenkomsten?
De zorg staat onder druk. Mensen worden steeds ouder waardoor de vraag naar zorg toeneemt. Tegelijk gaan veel zorgverleners met pensioen en zijn er te weinig mensen om hun werk over te nemen. Dat is een dubbel probleem. Ook komen er vragen bij het ziekenhuis terecht die misschien beter op een andere plek beantwoord kunnen worden. Daarom is het belangrijk om samen na te denken over: hoe zorgen we ervoor dat goede zorg beschikbaar blijft voor iedereen die dat nodig heeft?
Waarom samen denken?
MST en ZGT willen samen aan een oplossing werken voor de vraag: hoe blijft de zorg goed en bereikbaar, nu en in de toekomst? Ze besloten iets nieuws te doen: inwoners, medewerkers, zorgpartners, gemeenten en zorgverzekeraars mee laten denken over de uitdaging én oplossingen. Niet vanuit cijfers of modellen, maar over één grote vraag: hoe ziet de zorg eruit die we willen doorgeven aan onze (klein)kinderen?
Gezamenlijke wijsheid
Als de ziekenhuizen beter gaan samenwerken, kunnen sommige problemen opgelost worden. Maar dat is niet genoeg. MST en ZGT willen samen met anderen de ziekenhuiszorg in Twente opnieuw bedenken. We zijn gestart met de vraag. “Hoe ziet de zorg er over 20 jaar uit? Wat moet dichtbij blijven, wat kan anders?” De ideeën van betrokken inwoners en andere partijen helpen om dat beeld te vormen.
Wie hebben mee gedaan?
De zorg gaat ons allemaal aan. Daarom hebben MST en ZGT zoveel mogelijk mensen bij dit proces betrokken. In januari tot en met juli 2025 organiseerden zij verschillende, aparte dialoogbijeenkomsten met:
De resultaten van deze bijeenkomsten worden gekoppeld en samengevoegd.
Inwonersdialogen
De dialogen met inwoners hebben op drie manieren plaatsgevonden. Immers, hoe meer mensen meedenken, hoe beter het advies aan de ziekenhuizen. Er waren:
Vijf grote dialoogbijeenkomsten met 75 inwoners
In deze bijeenkomsten werkten we in vijf stappen aan een advies voor de ziekenhuizen:
In totaal meldden zich 200 inwoners aan voor de grote dialoogbijeenkomsten. Daaruit zijn 75 mensen geselecteerd om mee te doen. Deze groep is samengesteld op basis van leeftijd en woonplaats, zodat Twente zo goed mogelijk vertegenwoordigd is. De inwoners die meededen, komen uit de gemeenten: Almelo, Borne, Dinkelland, Enschede, Haaksbergen, Hellendoorn, Hengelo, Hof van Twente, Losser, Oldenzaal, Rijssen-Holten, Tubbergen, Twenterand en Wierden.
Gesprekken met de ‘zachte stemmen’
Ook hebben we gesproken met mensen die niet naar de grote bijeenkomsten konden of wilden komen. Denk aan dak- en thuislozen, ouderen in een kwetsbare positie, mensen met een migratieachtergrond, mensen met een beperking of een taalachterstand. Zij zijn op een voor hun vertrouwde plek bevraagd in kleine gesprekken.
Een digitale dialoog met alle Twentenaren
Via een online vragenlijst hebben we onderzocht wat inwoners belangrijk vinden. Alle Twentenaren konden hier hun mening en ideeën delen. Waar maken zij zich zorgen over? Wat vinden zij dat moet veranderen? Er hebben meer dan 1000 mensen gereageerd. Al deze input is geanalyseerd en gebruikt in de grote bijeenkomsten.
test
test
test
test
test
test
test
test
test
test
test
In de gemeente Kampen geven we onze leefomgeving samen kleur. Nu er veel complexe vraagstukken spelen, lopen deze kleuren steeds meer in elkaar over. Om niet in grijs gebied te belanden, moeten we keuzes maken. Zorgvuldig en zelfbewust. Daarbij benutten we de kracht van onze inwoners, omgeving en regio. We gaan met belangrijke thema’s aan de slag op basis van veertien opgaven in de strategische agenda. Deze opgaven komen samen in drie stromen, die onze couleur locale vormen. Ze lopen, net als de IJssel, dwars door de gemeente. En zijn voor iedereen van betekenis. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/strategische-agenda-gemeente-kampen)
In deze praatplaat vertellen wij hoe wij van waarde zijn. Wat doen wij dagelijks om dat waar te maken?
Sophie (22) is een echte Kampense. Ze is hier geboren en ging hier naar school. Na de middelbare school studeerde ze in Zwolle. Op kamers gaan was dus niet nodig. De vriendinnen van Sophie wonen ook allemaal nog in Kampen of komen regelmatig terug. Ze is actief bij de volleybalvereniging; als speelster en als trainer voor de jeugd. En ze staat er graag achter de bar. Inmiddels is Sophie klaar met haar opleiding. Ze heeft een leuke fulltimebaan op een middelbare school in de buurt. Het is een half uurtje rijden en soms kan ze meerijden met collega’s. Sophie wil graag op zichzelf wonen, maar dan natuurlijk wel ergens in Kampen. Ze staat al twee jaar ingeschreven voor eenhuurwoning, maar ze vist steeds achter het net. Ze is te jong, inkomen te laag of te hoog of er zijn mensen met meer voorrang. Sophie woont met haar ouders op een boerderij. Haar ouders willen hun dochter graag tegemoetkomen door een extra woon-unit op hun erf te plaatsen. Dit moet wel mooi en netjes. Later, als ze eraan toe zijn, kunnen zij daar dan zelf gaan wonen. Sophie, of één van de andere kinderen, kan dan in het grote huis wonen.Sophie en haar vader duiken in het proces om dit plan mogelijk te maken, maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Sophie ziet op social media een uitnodiging voor een informatieavond over het bouwen van een tweede woning op een bestaand adres. Ze besluit hier samen met haar vader naartoe te gaan.
Na een korte presentatie krijgt Sophie de gelegenheid om haar eigen situatie voor te leggen aan een medewerker van de gemeente. Samen bekijken ze de plannen en Sophie krijgt antwoord op veel van haar vragen. Of het echt gaat lukken met die woningvoor Sophie, dat is nog even de vraag. Maar zoveel duidelijke antwoorden op één avond – dat helpt. Het karaktervan “Kampen hartelijke Hanzestad” laten we zien door de manier waarop wij communiceren, handelen en onze dienstverlening vormgeven. Wij richten ons stadhuis zo in dat iedereen zich welkom voelt en dat het een prettige plek is om te zijn. We richten onze dienstverlening zo in dat iedereen zich geholpen en gehoord voelt.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36) werk tin ploegendienst, zijn werkschema is daardoor heel wisselend. Rayan en zijn vrouw Yasmine hebben drie kinderen. De jongste (4) is geboren met eenbeperking. Hij moet binnenkort naar school, maar hoe en waar is de vraag. Rayan en zijn vrouw werken alle twee; Rayan full time en zijn vrouw 3,5 dag per week. Het is lastig om er tussen de bedrijven door voor de kinderen te zijn. Zeker als je niet zo goed thuis bent in ‘het zorglandschap’. Ze hebben ook veel afspraken over de zorg voor hun jongste. Gelukkig is er veel steun, bijvoorbeeld vanuit het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). En met hulp van de opa’s en oma’s komt de familie een heel eind. Helaas is onlangs bij Rayans moeder een nare ziekte vastgesteld. Zij zal binnenkort niet meer kunnen helpen, maar juist zelf hulp nodig hebben. Hoe het nu verder moet, daar kan Rayan soms wel van wakker liggen. Rayans buurvrouw stuurt via WhatsApp een foto door over een bijeenkomst van de gemeente. Het gaat om een informatie- en ontmoetingsavond voor ouders met kinderen op het speciaal onderwijs. Rayan en Yasmine zijn eigenlijk nog niet zover, maar besluiten toch naar de avond toe te gaan. Het blijkt dat er ook heelveel organisaties zijn die hen in de toekomst misschien wel kunnen helpen. En heel veel ouders die in ‘hetzelfde schuitje zitten’. Natuurlijk is niet zomaar alles geregeld, maar wat is het prettig om ervaringen van andere mensen te horen en te weten dat je niet alleen staat. Bovendien weten ze nu bij welke organisaties ze terecht kunnen. En dat dankzij een appje van de buurvrouw…
Ieder vraagstuk is anders, ieder mens is anders en ieder gebied is anders. Die diversiteit is sturend in de manier waarop de gemeente Kampen werkt en de keuzes die gemaakt worden. Het vraagt van ons dat we niet werken volgens één bepaalde manier, maar onze werkwijze aanpassen als dat nodig is. Bij het bepalen van de werkwijze wordt gekeken naar de maatschappelijke opgave en de kenmerken van het gebied. We zijn in onze werkwijze afhankelijk van de samenwerking met andere partijen in de samenleving. Denk daarbij aan inwoners, maar ook aan de samenwerking met andere overheden, instellingen, dorps- en wijkgroepen en bedrijven. De noodzaak tot samenwerking vraagt om een gemeente die zich (nog meer) als partner gaat opstellen.
We maken kansen en uitdagingen van een vraagstuk inzichtelijk. Op basis daarvan bepalen we wat en wie er nodig is voor een oplossing. Partijen met een belang en een bijdrage worden betrokken. Het is een samenwerking die domein- en organisatieoverstijgend is. Als gemeente Kampen zijn we ook duidelijk in wat wij niet doen. We zijn kritisch op onze eigen rol en de rol van de samenleving: de gemeente Kampen ziet ook een rol voor de samenleving als het gaat om het benutten van de eigen kracht en het nemen van verantwoordelijkheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36)woont met zijn gezin in een gezellige buurt. Er zijn veel kinderen en, vooral in de zomer, zijn de mensen veel buiten. Eén keer per jaar is er een gezellige wijk-barbecueen ook de buurt-app functioneert goed. Verschillende bewoners in de buurt zouden het fijn vinden als er bij de speeltuin ook plek is voor ouders om, terwijl de kinderen een balletje trappen, even te kunnen kletsen. Ze besluiten met elkaar een mooie stevige picknick-tafel te kopen en die bij de speeltuin neer te zetten. Het bevalt goed, die picknick-tafel. Maar het duurt niet lang voordat ze een brief van de gemeente krijgen dat dit niet zomaar kan. Het levert problemen op met grasmaaien en op langere termijn is het risico op verval en gevaarlijke situaties te groot: Wie is er dan aansprakelijk als er wat gebeurt? Teleurgesteld belt Rayan naar het stadhuis. Hij gaat in gesprek met de wijkverbinder van zijn wijk. Zij luistert naar zijn verhaal, is enthousiast over het initiatief en zegt toe er eens achteraan te gaan. Ze spreekt met de groenbeheerder. Samenkomen ze tot een mooi alternatief waar ook Rayan én zijn buren blij mee zijn. Het bankje blijft staan en grasmaaien – dat doen de buurmannen om de beurt gewoon even zelf. Nog gezellig ook!
Als gemeente Kampen hebben we een bedoeling bij de taken die we uitvoeren en het beleid dat we maken. Deze bedoeling stellen we centraal in de uitvoering van ons werk. Als we (aan)vragen krijgen van inwoners of beleid ontwikkelen, houden we voor ogen wat het maatschappelijke doel is. De leefwereld van onze inwoners is leidend, onze eigen processen en systemen zijn ondersteunend. Onze basishouding is “ja, mits”. Zo verhogen we de impact van ons beleid en uitvoering. Daarbij realiseren we ons dat we als gemeente verschillende rollen hebben. En dat signalen uit de samenleving niet altijd eenduidig zijn. De uitvoeringsruimte van dit uitgangspunt is daarom verschillend. Werken met de bedoeling centraal, betekent niet dat alles kan, ieder verzoek wordt ingewilligd, of een antwoord op eenvraag altijd “ja” is.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Mevrouw deBruin (86) zit op het bankje voor haar huis. Het is mooi weer en er wordt volop gefietst in de stad. Meerdere keren ziet ze op het kruispunt voor haar huis een ‘bijna-ongeluk’ gebeuren; het is daar zo’n druk en gevaarlijk punt…Tegelijkertijd stoort ze zich eraan dat het voor haar deur altijd zo druk ismet geparkeerde auto’s, terwijl een klein stukje verder op vier parkeerplaatsen voor elektrische auto’s eigenlijk nooit worden gebruikt. Ze zou daar eens eenklacht over moeten indienen. Maar ze weet eigenlijk niet zo goed hoe. Dan komt er een veegwagen van de gemeente langsgereden. Ze spreekt de bestuurder aan. Mevrouw de Bruin deelt haar verhaal en de medewerker geeft aan ‘hier eigenlijk niet over te gaan’, maar belooft het op te pakken.De volgende dag krijgt neemt een medewerker van de gemeente contact op met mevrouw deBruin. Die luistert nog eens naar haar klachten en geeft aan hier met collega’s verder over te spreken. En dat doet ze ook. Daarna legt ze duidelijk aan mevrouw de Bruin uit wat er wel en niet aan haar klachten gedaan kan worden. Mevrouw de Bruin is er blij mee; ze snapt echt wel dat niet zomaar alles helemaal anders kan worden. Maar dat er zo goed naar haar geluisterd is, dat is wel heel fijn.
Bij welke ‘deur’ van de gemeente de inwoner ook aanklopt, we helpen altijd. Of iemand nu komt met een ondersteuningsvraag, een goed idee, een klacht of een aanvraag: de deur staat open. Voor de inwoner is er maar één gemeente Kampen en zo handelen we ook.In de communicatie met de inwoner werken we samen en domein overstijgend. Zo verbeteren we de dienstverlening, wordt hulp geboden waar dat nodig is en zijn we een betrouwbare overheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
We zijn een partner. Voor iedereen. Dit betekent dat we bij maatschappelijke opgaven nauw samenwerken met inwoners, ondernemers, vakgenoten, collega’s, de raad en het college. Deze nieuwe rol zie je steeds meer terug in onze houding, mentaliteit en manier van communiceren. Dat is een zoektocht, maar we vinden onze weg door te doen en daarvan te leren. Zo werken we met elkaar aan een gezonde organisatie en kunnen we onze dienstverlening continu verbeteren. Onze kernwaarden geven richting aan ons dagelijks handelen.
De kogge staat voor de organisatie van de gemeente Kampen. Want bij de gemeente Kampen leer je elke dag. Je krijgt de ruimte om jouw talenten in te zetten, verder te kijken dan je eigen werk en een team te vormen met medewerkers van verschillende afdelingen. Daarbij sta je er niet alleen voor: loop je vast, dan helpen collega’s je op weg. En zie je een kans, dan word je aangemoedigd om die te grijpen. Kortom, bij de gemeente Kampen ben je van waarde. Voor de samenleving, voor de organisatie én voor jezelf. Dat maakt werken leuk. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/organisatieontwikkeling-gemeente-kampen)
Onze regio heeft alles in huis: zorg, techniek, onderwijs, noaberschap, innovatieve bedrijven én doeners. Laten we dat slim combineren tot iets nieuws. Een moderne plek waar de zorg, leren, omzien naar elkaar en technologie samenkomen. Niet los van elkaar, maar samen, mensgericht, klaar voor de toekomst. Zo profiteert de hele regio nu en over 30 jaar, omdat we meebewegen, flexibel zijn en altijd dichtbij en sociaal blijven. Vanuit win-win denken bouwen we de toekomst van de zorg.
Zorg is niet iets wat je alleen krijgt. Het is iets dat we samen doen. Als inwoners willen we duidelijkheid, de mogelijkheid om mee te denken over keuzes en goede ondersteuning in ons dagelijks leven. We willen ook ruimte en waardering voor mantelzorgers. Zo bouwen we samen aan een zorgcultuur van solidariteit – waarin we met elkaar verantwoordelijkheid dragen voor gezondheid en welzijn.
We merken steeds vaker dat voorkomen beter is dan genezen. Dat lukt alleen als we problemen op tijd herkennen, elkaar begrijpen en beter samenwerken. Gezondheid gaat niet alleen over het lichaam, maar ook over vertrouwen, de omgeving en wat iemand zelf (nog of weer) kan. Daarom willen we samen kijken wat nodig is en niet wachten tot het misgaat. Hierbij speelt ook het ziekenhuis een belangrijke rol. Door eerder mee te kijken en mee te denken, kunnen klachten eerder worden voorkomen of aangepakt. Zo voorkomen we dat de zorg vastloopt.
Als inwoners willen we dat zorgverleners hun werk goed en met plezier kunnen doen. Minder regels, meer vertrouwen en goede samenwerking helpen daarbij. Het is belangrijk om te investeren in leren en omscholen – binnen en buiten de zorg. Zo blijven mensen in de zorg werken en kiezen ook nieuwe mensen voor dit werk. Als patiënten goede ondersteuning krijgen, kunnen ze meer zelf doen. Dat helpt hén én verlicht de druk op de zorg.
Als inwoners willen we dat de zorg duidelijk, goed afgestemd en menselijk blijft. Niet alles hoeft dichtbij of op een ziekenhuislocatie te zijn, als we maar weten waar we aan toe zijn. De druk op de zorg is hoog. Daarom is het belangrijk om tijd, mensen en middelen slim te gebruiken. Help ons om dingen zelf te kunnen doen, dat geeft ons meer regie en zorgt voor meer ruimte in de zorg. Vertel duidelijk wat er verandert en waarom. En leer van wat goed gaat, ook buiten Nederland. Door te laten zien wat wél goed werkt, groeit het vertrouwen.
Als inwoners vinden wij het belangrijk dat spoedzorg en verloskunde goed geregeld zijn: snel, duidelijk en dichtbij als het nodig is. Vooral in Noord-Twente maken we ons zorgen over de afstand tot zorg. We denken graag mee over oplossingen die de zorg menselijker maken en minder belastend, voor inwoners én voor zorgverleners.
Inwoners geven aan, dat ze bij spoedzorg vooral behoefte hebben aan zekerheid, duidelijkheid en vertrouwen. Ze willen niet alleen snelle medische hulp, maar ook iemand die naast hen staat en uitlegt wat er gebeurt. Zorg moet begrijpelijk zijn, bereikbaar en passen bij de situatie. Bespreek vooraf wat mogelijk is. Houd rekening met taal en geef mensen in een kwetsbare situatie één vast aanspreekpunt – iemand die meedenkt, de weg wijst en overzicht geeft. En kijk verder dan alleen spoedzorg. Probeer de kwetsbare situatie te verbeteren, waar dat kan.
Als je zorg nodig hebt, moet die beschikbaar, bereikbaar en begrijpelijk zijn. Toch is dat voor veel mensen nu nog te ingewikkeld. Reizen, informatie vinden of hulp regelen lukt niet altijd – zeker niet, als je al veel aan je hoofd hebt. Daarom is het belangrijk om plannen te maken samen met de mensen om wie het gaat. Vraag regelmatig wat beter kan, en verbeter dat ook. Gebruik het VN-verdrag Handicap (vooral artikels 5 en 9) om drempels te herkennen én weg te nemen – fysiek, financieel, digitaal, in taal of vervoer.
Goede zorg ontstaat als we samenwerken: als inwoner, als naaste en als zorgverlener. Veel gaat al goed, maar soms gaat het nog mis. Informatie is onduidelijk, mensen moeten hun verhaal steeds opnieuw vertellen en/of de afstemming ontbreekt. Als we helder communiceren en goed samenwerken, ontstaat zorg die deskundig is, aandacht geeft en écht helpt.
Moeder met vier jonge kinderen in een opvanglocatie.
Fatima spreekt niet goed Nederlands, woont in een asielzoekerscentrum en heeft ernstige buikpijn. Ze voelt zich vaak gestrest omdat ze alles alleen moet regelen. Haar situatie is heel kwetsbaar. Haar verhaal laat zien hoe belangrijk het is dat zorg ook praktische ondersteuning biedt, met aandacht voor taal, leefsituatie, andere cultuur en emotionele belasting.
Eenzame vrouw zonder netwerk en hersenletsel.
Hannah woont alleen en heeft problemen met haar geheugen en concentratie door Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Ze begrijpt medische termen moeilijk. Door haar hersenletsel en eenzaamheid komt ze steeds meer alleen te staan. Haar situatie laat zien dat zorg toegankelijk moet zijn voor iedereen, via duidelijke communicatie en een vast aanspreekpunt.
is een jonge vrouw die hulp vermijdt, met mogelijke psychische problemen.
Hennie heeft gezondheidsproblemen, maar wil niet snel naar de dokter. Ze heeft ook mogelijk psychische problemen. Haar situatie wordt slechter door het vermijden van hulp. Hennie is geholpen met psychologische ondersteuning en goede informatie over mogelijke zorg.
is een patiënt met kanker.
Youssef moet vaak naar het ziekenhuis voor zijn behandelingen. Dat kost hem veel tijd en geld. Door zijn gezondheidsproblemen en zorgen voelt hij zich emotioneel en lichamelijk moe. Dat maakt het dagelijkse leven extra lastig. Hij heeft hulp en begeleiding nodig bij zijn zorgtraject, zowel fysiek als mentaal.
is een jonge man met ongezonde leefstijl.
Bram beweegt niet genoeg, rookt en eet en drinkt veel ongezonde dingen. Zijn keuzes vormen een groot risico voor zijn gezondheid nu en de toekomst. Zijn situatie laat zien dat het belangrijk is om mensen te helpen gezonder te leven.
is eenkind en leeft in een arm gezin.
Haar beide ouders hebben een lagere opleiding gehad en hebben niet veel geld. Femke haar gezondheid wordt beïnvloed doordat ze niet altijd genoeg te eten krijgt en ze heeft moeilijkheden op school omdat haar ouders haar niet goed kunnen ondersteunen. Haar verhaal laat zien dat je hulpmoet geven op meerdere gebieden, om gezondheid te vergroten.
staat ingepland voor een operatie.
Hij moet een kunstknie laten vervangen na aanhoudende problemen. Geert komt niet vaak in het ziekenhuis, maar als het nodig is wil hij heel goede zorg en snel geholpen worden.
heeft vaak hartklachten, dit maakt haar onzeker.
Truus krijgt vaak plotseling klachten aan haar hart en moet dan snel geholpen worden. Ze heeft snel de juiste zorg en tests nodig. Haar verhaal laat zien dat het belangrijk is dat mensen met spoedeisende klachten snel geholpen worden.
is oud en woont alleen thuis, hij heeft dementie en diabetes.
Hij moet vaak naar het ziekenhuis. Hij woont alleen en krijgt hulp van een mantelzorger. Omdat Bennie steeds meer vergeet, wordt zijn gezondheid slechter. Zijn situatie laat zien dat er speciale zorg nodig is voor oudere mensen met meerdere gezondheidsproblemen.
Is langdurig ziek en heeft het financieel en sociaal minder makkelijk.
Mieke is langdurig ziek door haar longziekte COPD. Ze heeft moeite om naar het ziekenhuis te gaan voor haar behandelingen omdat ze weinig geld heeft. Haar verhaal laat zien hoe belangrijk het is dat iedereen makkelijk toegang heeft tot zorg en preventie, vooral voor mensen in kwetsbare situaties.
De inwoners geven de zorg in Twente acht duidelijke doelen met adviezen mee. Ze gaan niet alleen over de ziekenhuizen, maar over dehele zorg in Twente. Deze doelen en adviezen vormen de kern van deze uitgave.
Doel 1: Goede zorg doorsamenwerking met zorgverleners, patiënten en naasten
Doel 2: Iedereen toegang tot de zorg, zonder drempels (fysiek, financieel, (digi) taal en vervoer
Doel 3: Beschikbaar houden van spoedzorg en verloskunde
Doel 4: Beschikbaar houden van planbare zorg/complexe zorg of situatie
Doel 5: Behoud van genoeg zorgverleners en fijn werk
Doel 6: Gezonde levensstijl en vroeg signalering (preventie als middel)
Doel 7: Omzien naar elkaar: zorg doen we samen
Doel 8: Out-of-the-box idee: maak onze regio dé plek voor de zorg van de toekomst
Tijdens de dialoog keken we mee door de ogen van verschillende persona’s – mensen met verschillende achtergronden, situaties en zorgbehoeften. Hun verhalen lieten ons zien hoe zij zorg echt ervaren: niet als losse afspraken of loketten, maar als iets dat direct raakt aan het dagelijks leven.
De inzichten die we hieruit haalden, hebben vaak met meerdere doelen tegelijk te maken. Daarom noemen we ze apart. Ze laten zien wat mensen nodig hebben om zorg echt toegankelijk, begrijpelijk en helpend te maken –los van leeftijd, aandoening of situatie.
Hieronder delen we de belangrijkste lessen, als uitnodiging om samen de zorg beter te organiseren.
Waarom organiseerden de ziekenhuizen dialoog bijeenkomsten?
De zorg staat onder druk. Mensen worden steeds ouder waardoor de vraag naar zorg toeneemt. Tegelijk gaan veel zorgverleners met pensioen en zijn er te weinig mensen om hun werk over te nemen. Dat is een dubbel probleem. Ook komen er vragen bij het ziekenhuis terecht die misschien beter op een andere plek beantwoord kunnen worden. Daarom is het belangrijk om samen na te denken over: hoe zorgen we ervoor dat goede zorg beschikbaar blijft voor iedereen die dat nodig heeft?
Waarom samen denken?
MST en ZGT willen samen aan een oplossing werken voor de vraag: hoe blijft de zorg goed en bereikbaar, nu en in de toekomst? Ze besloten iets nieuws te doen: inwoners, medewerkers, zorgpartners, gemeenten en zorgverzekeraars mee laten denken over de uitdaging én oplossingen. Niet vanuit cijfers of modellen, maar over één grote vraag: hoe ziet de zorg eruit die we willen doorgeven aan onze (klein)kinderen?
Gezamenlijke wijsheid
Als de ziekenhuizen beter gaan samenwerken, kunnen sommige problemen opgelost worden. Maar dat is niet genoeg. MST en ZGT willen samen met anderen de ziekenhuiszorg in Twente opnieuw bedenken. We zijn gestart met de vraag. “Hoe ziet de zorg er over 20 jaar uit? Wat moet dichtbij blijven, wat kan anders?” De ideeën van betrokken inwoners en andere partijen helpen om dat beeld te vormen.
Wie hebben mee gedaan?
De zorg gaat ons allemaal aan. Daarom hebben MST en ZGT zoveel mogelijk mensen bij dit proces betrokken. In januari tot en met juli 2025 organiseerden zij verschillende, aparte dialoogbijeenkomsten met:
De resultaten van deze bijeenkomsten worden gekoppeld en samengevoegd.
Inwonersdialogen
De dialogen met inwoners hebben op drie manieren plaatsgevonden. Immers, hoe meer mensen meedenken, hoe beter het advies aan de ziekenhuizen. Er waren:
Vijf grote dialoogbijeenkomsten met 75 inwoners
In deze bijeenkomsten werkten we in vijf stappen aan een advies voor de ziekenhuizen:
In totaal meldden zich 200 inwoners aan voor de grote dialoogbijeenkomsten. Daaruit zijn 75 mensen geselecteerd om mee te doen. Deze groep is samengesteld op basis van leeftijd en woonplaats, zodat Twente zo goed mogelijk vertegenwoordigd is. De inwoners die meededen, komen uit de gemeenten: Almelo, Borne, Dinkelland, Enschede, Haaksbergen, Hellendoorn, Hengelo, Hof van Twente, Losser, Oldenzaal, Rijssen-Holten, Tubbergen, Twenterand en Wierden.
Gesprekken met de ‘zachte stemmen’
Ook hebben we gesproken met mensen die niet naar de grote bijeenkomsten konden of wilden komen. Denk aan dak- en thuislozen, ouderen in een kwetsbare positie, mensen met een migratieachtergrond, mensen met een beperking of een taalachterstand. Zij zijn op een voor hun vertrouwde plek bevraagd in kleine gesprekken.
Een digitale dialoog met alle Twentenaren
Via een online vragenlijst hebben we onderzocht wat inwoners belangrijk vinden. Alle Twentenaren konden hier hun mening en ideeën delen. Waar maken zij zich zorgen over? Wat vinden zij dat moet veranderen? Er hebben meer dan 1000 mensen gereageerd. Al deze input is geanalyseerd en gebruikt in de grote bijeenkomsten.
test
test
test
test
test
test
test
test
test
test
test
In de gemeente Kampen geven we onze leefomgeving samen kleur. Nu er veel complexe vraagstukken spelen, lopen deze kleuren steeds meer in elkaar over. Om niet in grijs gebied te belanden, moeten we keuzes maken. Zorgvuldig en zelfbewust. Daarbij benutten we de kracht van onze inwoners, omgeving en regio. We gaan met belangrijke thema’s aan de slag op basis van veertien opgaven in de strategische agenda. Deze opgaven komen samen in drie stromen, die onze couleur locale vormen. Ze lopen, net als de IJssel, dwars door de gemeente. En zijn voor iedereen van betekenis. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/strategische-agenda-gemeente-kampen)
In deze praatplaat vertellen wij hoe wij van waarde zijn. Wat doen wij dagelijks om dat waar te maken?
Sophie (22) is een echte Kampense. Ze is hier geboren en ging hier naar school. Na de middelbare school studeerde ze in Zwolle. Op kamers gaan was dus niet nodig. De vriendinnen van Sophie wonen ook allemaal nog in Kampen of komen regelmatig terug. Ze is actief bij de volleybalvereniging; als speelster en als trainer voor de jeugd. En ze staat er graag achter de bar. Inmiddels is Sophie klaar met haar opleiding. Ze heeft een leuke fulltimebaan op een middelbare school in de buurt. Het is een half uurtje rijden en soms kan ze meerijden met collega’s. Sophie wil graag op zichzelf wonen, maar dan natuurlijk wel ergens in Kampen. Ze staat al twee jaar ingeschreven voor eenhuurwoning, maar ze vist steeds achter het net. Ze is te jong, inkomen te laag of te hoog of er zijn mensen met meer voorrang. Sophie woont met haar ouders op een boerderij. Haar ouders willen hun dochter graag tegemoetkomen door een extra woon-unit op hun erf te plaatsen. Dit moet wel mooi en netjes. Later, als ze eraan toe zijn, kunnen zij daar dan zelf gaan wonen. Sophie, of één van de andere kinderen, kan dan in het grote huis wonen.Sophie en haar vader duiken in het proces om dit plan mogelijk te maken, maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Sophie ziet op social media een uitnodiging voor een informatieavond over het bouwen van een tweede woning op een bestaand adres. Ze besluit hier samen met haar vader naartoe te gaan.
Na een korte presentatie krijgt Sophie de gelegenheid om haar eigen situatie voor te leggen aan een medewerker van de gemeente. Samen bekijken ze de plannen en Sophie krijgt antwoord op veel van haar vragen. Of het echt gaat lukken met die woningvoor Sophie, dat is nog even de vraag. Maar zoveel duidelijke antwoorden op één avond – dat helpt. Het karaktervan “Kampen hartelijke Hanzestad” laten we zien door de manier waarop wij communiceren, handelen en onze dienstverlening vormgeven. Wij richten ons stadhuis zo in dat iedereen zich welkom voelt en dat het een prettige plek is om te zijn. We richten onze dienstverlening zo in dat iedereen zich geholpen en gehoord voelt.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36) werk tin ploegendienst, zijn werkschema is daardoor heel wisselend. Rayan en zijn vrouw Yasmine hebben drie kinderen. De jongste (4) is geboren met eenbeperking. Hij moet binnenkort naar school, maar hoe en waar is de vraag. Rayan en zijn vrouw werken alle twee; Rayan full time en zijn vrouw 3,5 dag per week. Het is lastig om er tussen de bedrijven door voor de kinderen te zijn. Zeker als je niet zo goed thuis bent in ‘het zorglandschap’. Ze hebben ook veel afspraken over de zorg voor hun jongste. Gelukkig is er veel steun, bijvoorbeeld vanuit het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). En met hulp van de opa’s en oma’s komt de familie een heel eind. Helaas is onlangs bij Rayans moeder een nare ziekte vastgesteld. Zij zal binnenkort niet meer kunnen helpen, maar juist zelf hulp nodig hebben. Hoe het nu verder moet, daar kan Rayan soms wel van wakker liggen. Rayans buurvrouw stuurt via WhatsApp een foto door over een bijeenkomst van de gemeente. Het gaat om een informatie- en ontmoetingsavond voor ouders met kinderen op het speciaal onderwijs. Rayan en Yasmine zijn eigenlijk nog niet zover, maar besluiten toch naar de avond toe te gaan. Het blijkt dat er ook heelveel organisaties zijn die hen in de toekomst misschien wel kunnen helpen. En heel veel ouders die in ‘hetzelfde schuitje zitten’. Natuurlijk is niet zomaar alles geregeld, maar wat is het prettig om ervaringen van andere mensen te horen en te weten dat je niet alleen staat. Bovendien weten ze nu bij welke organisaties ze terecht kunnen. En dat dankzij een appje van de buurvrouw…
Ieder vraagstuk is anders, ieder mens is anders en ieder gebied is anders. Die diversiteit is sturend in de manier waarop de gemeente Kampen werkt en de keuzes die gemaakt worden. Het vraagt van ons dat we niet werken volgens één bepaalde manier, maar onze werkwijze aanpassen als dat nodig is. Bij het bepalen van de werkwijze wordt gekeken naar de maatschappelijke opgave en de kenmerken van het gebied. We zijn in onze werkwijze afhankelijk van de samenwerking met andere partijen in de samenleving. Denk daarbij aan inwoners, maar ook aan de samenwerking met andere overheden, instellingen, dorps- en wijkgroepen en bedrijven. De noodzaak tot samenwerking vraagt om een gemeente die zich (nog meer) als partner gaat opstellen.
We maken kansen en uitdagingen van een vraagstuk inzichtelijk. Op basis daarvan bepalen we wat en wie er nodig is voor een oplossing. Partijen met een belang en een bijdrage worden betrokken. Het is een samenwerking die domein- en organisatieoverstijgend is. Als gemeente Kampen zijn we ook duidelijk in wat wij niet doen. We zijn kritisch op onze eigen rol en de rol van de samenleving: de gemeente Kampen ziet ook een rol voor de samenleving als het gaat om het benutten van de eigen kracht en het nemen van verantwoordelijkheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36)woont met zijn gezin in een gezellige buurt. Er zijn veel kinderen en, vooral in de zomer, zijn de mensen veel buiten. Eén keer per jaar is er een gezellige wijk-barbecueen ook de buurt-app functioneert goed. Verschillende bewoners in de buurt zouden het fijn vinden als er bij de speeltuin ook plek is voor ouders om, terwijl de kinderen een balletje trappen, even te kunnen kletsen. Ze besluiten met elkaar een mooie stevige picknick-tafel te kopen en die bij de speeltuin neer te zetten. Het bevalt goed, die picknick-tafel. Maar het duurt niet lang voordat ze een brief van de gemeente krijgen dat dit niet zomaar kan. Het levert problemen op met grasmaaien en op langere termijn is het risico op verval en gevaarlijke situaties te groot: Wie is er dan aansprakelijk als er wat gebeurt? Teleurgesteld belt Rayan naar het stadhuis. Hij gaat in gesprek met de wijkverbinder van zijn wijk. Zij luistert naar zijn verhaal, is enthousiast over het initiatief en zegt toe er eens achteraan te gaan. Ze spreekt met de groenbeheerder. Samenkomen ze tot een mooi alternatief waar ook Rayan én zijn buren blij mee zijn. Het bankje blijft staan en grasmaaien – dat doen de buurmannen om de beurt gewoon even zelf. Nog gezellig ook!
Als gemeente Kampen hebben we een bedoeling bij de taken die we uitvoeren en het beleid dat we maken. Deze bedoeling stellen we centraal in de uitvoering van ons werk. Als we (aan)vragen krijgen van inwoners of beleid ontwikkelen, houden we voor ogen wat het maatschappelijke doel is. De leefwereld van onze inwoners is leidend, onze eigen processen en systemen zijn ondersteunend. Onze basishouding is “ja, mits”. Zo verhogen we de impact van ons beleid en uitvoering. Daarbij realiseren we ons dat we als gemeente verschillende rollen hebben. En dat signalen uit de samenleving niet altijd eenduidig zijn. De uitvoeringsruimte van dit uitgangspunt is daarom verschillend. Werken met de bedoeling centraal, betekent niet dat alles kan, ieder verzoek wordt ingewilligd, of een antwoord op eenvraag altijd “ja” is.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Mevrouw deBruin (86) zit op het bankje voor haar huis. Het is mooi weer en er wordt volop gefietst in de stad. Meerdere keren ziet ze op het kruispunt voor haar huis een ‘bijna-ongeluk’ gebeuren; het is daar zo’n druk en gevaarlijk punt…Tegelijkertijd stoort ze zich eraan dat het voor haar deur altijd zo druk ismet geparkeerde auto’s, terwijl een klein stukje verder op vier parkeerplaatsen voor elektrische auto’s eigenlijk nooit worden gebruikt. Ze zou daar eens eenklacht over moeten indienen. Maar ze weet eigenlijk niet zo goed hoe. Dan komt er een veegwagen van de gemeente langsgereden. Ze spreekt de bestuurder aan. Mevrouw de Bruin deelt haar verhaal en de medewerker geeft aan ‘hier eigenlijk niet over te gaan’, maar belooft het op te pakken.De volgende dag krijgt neemt een medewerker van de gemeente contact op met mevrouw deBruin. Die luistert nog eens naar haar klachten en geeft aan hier met collega’s verder over te spreken. En dat doet ze ook. Daarna legt ze duidelijk aan mevrouw de Bruin uit wat er wel en niet aan haar klachten gedaan kan worden. Mevrouw de Bruin is er blij mee; ze snapt echt wel dat niet zomaar alles helemaal anders kan worden. Maar dat er zo goed naar haar geluisterd is, dat is wel heel fijn.
Bij welke ‘deur’ van de gemeente de inwoner ook aanklopt, we helpen altijd. Of iemand nu komt met een ondersteuningsvraag, een goed idee, een klacht of een aanvraag: de deur staat open. Voor de inwoner is er maar één gemeente Kampen en zo handelen we ook.In de communicatie met de inwoner werken we samen en domein overstijgend. Zo verbeteren we de dienstverlening, wordt hulp geboden waar dat nodig is en zijn we een betrouwbare overheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
We zijn een partner. Voor iedereen. Dit betekent dat we bij maatschappelijke opgaven nauw samenwerken met inwoners, ondernemers, vakgenoten, collega’s, de raad en het college. Deze nieuwe rol zie je steeds meer terug in onze houding, mentaliteit en manier van communiceren. Dat is een zoektocht, maar we vinden onze weg door te doen en daarvan te leren. Zo werken we met elkaar aan een gezonde organisatie en kunnen we onze dienstverlening continu verbeteren. Onze kernwaarden geven richting aan ons dagelijks handelen.
De kogge staat voor de organisatie van de gemeente Kampen. Want bij de gemeente Kampen leer je elke dag. Je krijgt de ruimte om jouw talenten in te zetten, verder te kijken dan je eigen werk en een team te vormen met medewerkers van verschillende afdelingen. Daarbij sta je er niet alleen voor: loop je vast, dan helpen collega’s je op weg. En zie je een kans, dan word je aangemoedigd om die te grijpen. Kortom, bij de gemeente Kampen ben je van waarde. Voor de samenleving, voor de organisatie én voor jezelf. Dat maakt werken leuk. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/organisatieontwikkeling-gemeente-kampen)
Onze regio heeft alles in huis: zorg, techniek, onderwijs, noaberschap, innovatieve bedrijven én doeners. Laten we dat slim combineren tot iets nieuws. Een moderne plek waar de zorg, leren, omzien naar elkaar en technologie samenkomen. Niet los van elkaar, maar samen, mensgericht, klaar voor de toekomst. Zo profiteert de hele regio nu en over 30 jaar, omdat we meebewegen, flexibel zijn en altijd dichtbij en sociaal blijven. Vanuit win-win denken bouwen we de toekomst van de zorg.
Zorg is niet iets wat je alleen krijgt. Het is iets dat we samen doen. Als inwoners willen we duidelijkheid, de mogelijkheid om mee te denken over keuzes en goede ondersteuning in ons dagelijks leven. We willen ook ruimte en waardering voor mantelzorgers. Zo bouwen we samen aan een zorgcultuur van solidariteit – waarin we met elkaar verantwoordelijkheid dragen voor gezondheid en welzijn.
We merken steeds vaker dat voorkomen beter is dan genezen. Dat lukt alleen als we problemen op tijd herkennen, elkaar begrijpen en beter samenwerken. Gezondheid gaat niet alleen over het lichaam, maar ook over vertrouwen, de omgeving en wat iemand zelf (nog of weer) kan. Daarom willen we samen kijken wat nodig is en niet wachten tot het misgaat. Hierbij speelt ook het ziekenhuis een belangrijke rol. Door eerder mee te kijken en mee te denken, kunnen klachten eerder worden voorkomen of aangepakt. Zo voorkomen we dat de zorg vastloopt.
Als inwoners willen we dat zorgverleners hun werk goed en met plezier kunnen doen. Minder regels, meer vertrouwen en goede samenwerking helpen daarbij. Het is belangrijk om te investeren in leren en omscholen – binnen en buiten de zorg. Zo blijven mensen in de zorg werken en kiezen ook nieuwe mensen voor dit werk. Als patiënten goede ondersteuning krijgen, kunnen ze meer zelf doen. Dat helpt hén én verlicht de druk op de zorg.
Als inwoners willen we dat de zorg duidelijk, goed afgestemd en menselijk blijft. Niet alles hoeft dichtbij of op een ziekenhuislocatie te zijn, als we maar weten waar we aan toe zijn. De druk op de zorg is hoog. Daarom is het belangrijk om tijd, mensen en middelen slim te gebruiken. Help ons om dingen zelf te kunnen doen, dat geeft ons meer regie en zorgt voor meer ruimte in de zorg. Vertel duidelijk wat er verandert en waarom. En leer van wat goed gaat, ook buiten Nederland. Door te laten zien wat wél goed werkt, groeit het vertrouwen.
Als inwoners vinden wij het belangrijk dat spoedzorg en verloskunde goed geregeld zijn: snel, duidelijk en dichtbij als het nodig is. Vooral in Noord-Twente maken we ons zorgen over de afstand tot zorg. We denken graag mee over oplossingen die de zorg menselijker maken en minder belastend, voor inwoners én voor zorgverleners.
Inwoners geven aan, dat ze bij spoedzorg vooral behoefte hebben aan zekerheid, duidelijkheid en vertrouwen. Ze willen niet alleen snelle medische hulp, maar ook iemand die naast hen staat en uitlegt wat er gebeurt. Zorg moet begrijpelijk zijn, bereikbaar en passen bij de situatie. Bespreek vooraf wat mogelijk is. Houd rekening met taal en geef mensen in een kwetsbare situatie één vast aanspreekpunt – iemand die meedenkt, de weg wijst en overzicht geeft. En kijk verder dan alleen spoedzorg. Probeer de kwetsbare situatie te verbeteren, waar dat kan.
Als je zorg nodig hebt, moet die beschikbaar, bereikbaar en begrijpelijk zijn. Toch is dat voor veel mensen nu nog te ingewikkeld. Reizen, informatie vinden of hulp regelen lukt niet altijd – zeker niet, als je al veel aan je hoofd hebt. Daarom is het belangrijk om plannen te maken samen met de mensen om wie het gaat. Vraag regelmatig wat beter kan, en verbeter dat ook. Gebruik het VN-verdrag Handicap (vooral artikels 5 en 9) om drempels te herkennen én weg te nemen – fysiek, financieel, digitaal, in taal of vervoer.
Goede zorg ontstaat als we samenwerken: als inwoner, als naaste en als zorgverlener. Veel gaat al goed, maar soms gaat het nog mis. Informatie is onduidelijk, mensen moeten hun verhaal steeds opnieuw vertellen en/of de afstemming ontbreekt. Als we helder communiceren en goed samenwerken, ontstaat zorg die deskundig is, aandacht geeft en écht helpt.
Moeder met vier jonge kinderen in een opvanglocatie.
Fatima spreekt niet goed Nederlands, woont in een asielzoekerscentrum en heeft ernstige buikpijn. Ze voelt zich vaak gestrest omdat ze alles alleen moet regelen. Haar situatie is heel kwetsbaar. Haar verhaal laat zien hoe belangrijk het is dat zorg ook praktische ondersteuning biedt, met aandacht voor taal, leefsituatie, andere cultuur en emotionele belasting.
Eenzame vrouw zonder netwerk en hersenletsel.
Hannah woont alleen en heeft problemen met haar geheugen en concentratie door Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Ze begrijpt medische termen moeilijk. Door haar hersenletsel en eenzaamheid komt ze steeds meer alleen te staan. Haar situatie laat zien dat zorg toegankelijk moet zijn voor iedereen, via duidelijke communicatie en een vast aanspreekpunt.
is een jonge vrouw die hulp vermijdt, met mogelijke psychische problemen.
Hennie heeft gezondheidsproblemen, maar wil niet snel naar de dokter. Ze heeft ook mogelijk psychische problemen. Haar situatie wordt slechter door het vermijden van hulp. Hennie is geholpen met psychologische ondersteuning en goede informatie over mogelijke zorg.
is een patiënt met kanker.
Youssef moet vaak naar het ziekenhuis voor zijn behandelingen. Dat kost hem veel tijd en geld. Door zijn gezondheidsproblemen en zorgen voelt hij zich emotioneel en lichamelijk moe. Dat maakt het dagelijkse leven extra lastig. Hij heeft hulp en begeleiding nodig bij zijn zorgtraject, zowel fysiek als mentaal.
is een jonge man met ongezonde leefstijl.
Bram beweegt niet genoeg, rookt en eet en drinkt veel ongezonde dingen. Zijn keuzes vormen een groot risico voor zijn gezondheid nu en de toekomst. Zijn situatie laat zien dat het belangrijk is om mensen te helpen gezonder te leven.
is eenkind en leeft in een arm gezin.
Haar beide ouders hebben een lagere opleiding gehad en hebben niet veel geld. Femke haar gezondheid wordt beïnvloed doordat ze niet altijd genoeg te eten krijgt en ze heeft moeilijkheden op school omdat haar ouders haar niet goed kunnen ondersteunen. Haar verhaal laat zien dat je hulpmoet geven op meerdere gebieden, om gezondheid te vergroten.
staat ingepland voor een operatie.
Hij moet een kunstknie laten vervangen na aanhoudende problemen. Geert komt niet vaak in het ziekenhuis, maar als het nodig is wil hij heel goede zorg en snel geholpen worden.
heeft vaak hartklachten, dit maakt haar onzeker.
Truus krijgt vaak plotseling klachten aan haar hart en moet dan snel geholpen worden. Ze heeft snel de juiste zorg en tests nodig. Haar verhaal laat zien dat het belangrijk is dat mensen met spoedeisende klachten snel geholpen worden.
is oud en woont alleen thuis, hij heeft dementie en diabetes.
Hij moet vaak naar het ziekenhuis. Hij woont alleen en krijgt hulp van een mantelzorger. Omdat Bennie steeds meer vergeet, wordt zijn gezondheid slechter. Zijn situatie laat zien dat er speciale zorg nodig is voor oudere mensen met meerdere gezondheidsproblemen.
Is langdurig ziek en heeft het financieel en sociaal minder makkelijk.
Mieke is langdurig ziek door haar longziekte COPD. Ze heeft moeite om naar het ziekenhuis te gaan voor haar behandelingen omdat ze weinig geld heeft. Haar verhaal laat zien hoe belangrijk het is dat iedereen makkelijk toegang heeft tot zorg en preventie, vooral voor mensen in kwetsbare situaties.
De inwoners geven de zorg in Twente acht duidelijke doelen met adviezen mee. Ze gaan niet alleen over de ziekenhuizen, maar over dehele zorg in Twente. Deze doelen en adviezen vormen de kern van deze uitgave.
Doel 1: Goede zorg doorsamenwerking met zorgverleners, patiënten en naasten
Doel 2: Iedereen toegang tot de zorg, zonder drempels (fysiek, financieel, (digi) taal en vervoer
Doel 3: Beschikbaar houden van spoedzorg en verloskunde
Doel 4: Beschikbaar houden van planbare zorg/complexe zorg of situatie
Doel 5: Behoud van genoeg zorgverleners en fijn werk
Doel 6: Gezonde levensstijl en vroeg signalering (preventie als middel)
Doel 7: Omzien naar elkaar: zorg doen we samen
Doel 8: Out-of-the-box idee: maak onze regio dé plek voor de zorg van de toekomst
Tijdens de dialoog keken we mee door de ogen van verschillende persona’s – mensen met verschillende achtergronden, situaties en zorgbehoeften. Hun verhalen lieten ons zien hoe zij zorg echt ervaren: niet als losse afspraken of loketten, maar als iets dat direct raakt aan het dagelijks leven.
De inzichten die we hieruit haalden, hebben vaak met meerdere doelen tegelijk te maken. Daarom noemen we ze apart. Ze laten zien wat mensen nodig hebben om zorg echt toegankelijk, begrijpelijk en helpend te maken –los van leeftijd, aandoening of situatie.
Hieronder delen we de belangrijkste lessen, als uitnodiging om samen de zorg beter te organiseren.
Waarom organiseerden de ziekenhuizen dialoog bijeenkomsten?
De zorg staat onder druk. Mensen worden steeds ouder waardoor de vraag naar zorg toeneemt. Tegelijk gaan veel zorgverleners met pensioen en zijn er te weinig mensen om hun werk over te nemen. Dat is een dubbel probleem. Ook komen er vragen bij het ziekenhuis terecht die misschien beter op een andere plek beantwoord kunnen worden. Daarom is het belangrijk om samen na te denken over: hoe zorgen we ervoor dat goede zorg beschikbaar blijft voor iedereen die dat nodig heeft?
Waarom samen denken?
MST en ZGT willen samen aan een oplossing werken voor de vraag: hoe blijft de zorg goed en bereikbaar, nu en in de toekomst? Ze besloten iets nieuws te doen: inwoners, medewerkers, zorgpartners, gemeenten en zorgverzekeraars mee laten denken over de uitdaging én oplossingen. Niet vanuit cijfers of modellen, maar over één grote vraag: hoe ziet de zorg eruit die we willen doorgeven aan onze (klein)kinderen?
Gezamenlijke wijsheid
Als de ziekenhuizen beter gaan samenwerken, kunnen sommige problemen opgelost worden. Maar dat is niet genoeg. MST en ZGT willen samen met anderen de ziekenhuiszorg in Twente opnieuw bedenken. We zijn gestart met de vraag. “Hoe ziet de zorg er over 20 jaar uit? Wat moet dichtbij blijven, wat kan anders?” De ideeën van betrokken inwoners en andere partijen helpen om dat beeld te vormen.
Wie hebben mee gedaan?
De zorg gaat ons allemaal aan. Daarom hebben MST en ZGT zoveel mogelijk mensen bij dit proces betrokken. In januari tot en met juli 2025 organiseerden zij verschillende, aparte dialoogbijeenkomsten met:
De resultaten van deze bijeenkomsten worden gekoppeld en samengevoegd.
Inwonersdialogen
De dialogen met inwoners hebben op drie manieren plaatsgevonden. Immers, hoe meer mensen meedenken, hoe beter het advies aan de ziekenhuizen. Er waren:
Vijf grote dialoogbijeenkomsten met 75 inwoners
In deze bijeenkomsten werkten we in vijf stappen aan een advies voor de ziekenhuizen:
In totaal meldden zich 200 inwoners aan voor de grote dialoogbijeenkomsten. Daaruit zijn 75 mensen geselecteerd om mee te doen. Deze groep is samengesteld op basis van leeftijd en woonplaats, zodat Twente zo goed mogelijk vertegenwoordigd is. De inwoners die meededen, komen uit de gemeenten: Almelo, Borne, Dinkelland, Enschede, Haaksbergen, Hellendoorn, Hengelo, Hof van Twente, Losser, Oldenzaal, Rijssen-Holten, Tubbergen, Twenterand en Wierden.
Gesprekken met de ‘zachte stemmen’
Ook hebben we gesproken met mensen die niet naar de grote bijeenkomsten konden of wilden komen. Denk aan dak- en thuislozen, ouderen in een kwetsbare positie, mensen met een migratieachtergrond, mensen met een beperking of een taalachterstand. Zij zijn op een voor hun vertrouwde plek bevraagd in kleine gesprekken.
Een digitale dialoog met alle Twentenaren
Via een online vragenlijst hebben we onderzocht wat inwoners belangrijk vinden. Alle Twentenaren konden hier hun mening en ideeën delen. Waar maken zij zich zorgen over? Wat vinden zij dat moet veranderen? Er hebben meer dan 1000 mensen gereageerd. Al deze input is geanalyseerd en gebruikt in de grote bijeenkomsten.
test
test
test
test
test
test
test
test
test
test
test
In de gemeente Kampen geven we onze leefomgeving samen kleur. Nu er veel complexe vraagstukken spelen, lopen deze kleuren steeds meer in elkaar over. Om niet in grijs gebied te belanden, moeten we keuzes maken. Zorgvuldig en zelfbewust. Daarbij benutten we de kracht van onze inwoners, omgeving en regio. We gaan met belangrijke thema’s aan de slag op basis van veertien opgaven in de strategische agenda. Deze opgaven komen samen in drie stromen, die onze couleur locale vormen. Ze lopen, net als de IJssel, dwars door de gemeente. En zijn voor iedereen van betekenis. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/strategische-agenda-gemeente-kampen)
In deze praatplaat vertellen wij hoe wij van waarde zijn. Wat doen wij dagelijks om dat waar te maken?
Sophie (22) is een echte Kampense. Ze is hier geboren en ging hier naar school. Na de middelbare school studeerde ze in Zwolle. Op kamers gaan was dus niet nodig. De vriendinnen van Sophie wonen ook allemaal nog in Kampen of komen regelmatig terug. Ze is actief bij de volleybalvereniging; als speelster en als trainer voor de jeugd. En ze staat er graag achter de bar. Inmiddels is Sophie klaar met haar opleiding. Ze heeft een leuke fulltimebaan op een middelbare school in de buurt. Het is een half uurtje rijden en soms kan ze meerijden met collega’s. Sophie wil graag op zichzelf wonen, maar dan natuurlijk wel ergens in Kampen. Ze staat al twee jaar ingeschreven voor eenhuurwoning, maar ze vist steeds achter het net. Ze is te jong, inkomen te laag of te hoog of er zijn mensen met meer voorrang. Sophie woont met haar ouders op een boerderij. Haar ouders willen hun dochter graag tegemoetkomen door een extra woon-unit op hun erf te plaatsen. Dit moet wel mooi en netjes. Later, als ze eraan toe zijn, kunnen zij daar dan zelf gaan wonen. Sophie, of één van de andere kinderen, kan dan in het grote huis wonen.Sophie en haar vader duiken in het proces om dit plan mogelijk te maken, maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Sophie ziet op social media een uitnodiging voor een informatieavond over het bouwen van een tweede woning op een bestaand adres. Ze besluit hier samen met haar vader naartoe te gaan.
Na een korte presentatie krijgt Sophie de gelegenheid om haar eigen situatie voor te leggen aan een medewerker van de gemeente. Samen bekijken ze de plannen en Sophie krijgt antwoord op veel van haar vragen. Of het echt gaat lukken met die woningvoor Sophie, dat is nog even de vraag. Maar zoveel duidelijke antwoorden op één avond – dat helpt. Het karaktervan “Kampen hartelijke Hanzestad” laten we zien door de manier waarop wij communiceren, handelen en onze dienstverlening vormgeven. Wij richten ons stadhuis zo in dat iedereen zich welkom voelt en dat het een prettige plek is om te zijn. We richten onze dienstverlening zo in dat iedereen zich geholpen en gehoord voelt.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36) werk tin ploegendienst, zijn werkschema is daardoor heel wisselend. Rayan en zijn vrouw Yasmine hebben drie kinderen. De jongste (4) is geboren met eenbeperking. Hij moet binnenkort naar school, maar hoe en waar is de vraag. Rayan en zijn vrouw werken alle twee; Rayan full time en zijn vrouw 3,5 dag per week. Het is lastig om er tussen de bedrijven door voor de kinderen te zijn. Zeker als je niet zo goed thuis bent in ‘het zorglandschap’. Ze hebben ook veel afspraken over de zorg voor hun jongste. Gelukkig is er veel steun, bijvoorbeeld vanuit het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). En met hulp van de opa’s en oma’s komt de familie een heel eind. Helaas is onlangs bij Rayans moeder een nare ziekte vastgesteld. Zij zal binnenkort niet meer kunnen helpen, maar juist zelf hulp nodig hebben. Hoe het nu verder moet, daar kan Rayan soms wel van wakker liggen. Rayans buurvrouw stuurt via WhatsApp een foto door over een bijeenkomst van de gemeente. Het gaat om een informatie- en ontmoetingsavond voor ouders met kinderen op het speciaal onderwijs. Rayan en Yasmine zijn eigenlijk nog niet zover, maar besluiten toch naar de avond toe te gaan. Het blijkt dat er ook heelveel organisaties zijn die hen in de toekomst misschien wel kunnen helpen. En heel veel ouders die in ‘hetzelfde schuitje zitten’. Natuurlijk is niet zomaar alles geregeld, maar wat is het prettig om ervaringen van andere mensen te horen en te weten dat je niet alleen staat. Bovendien weten ze nu bij welke organisaties ze terecht kunnen. En dat dankzij een appje van de buurvrouw…
Ieder vraagstuk is anders, ieder mens is anders en ieder gebied is anders. Die diversiteit is sturend in de manier waarop de gemeente Kampen werkt en de keuzes die gemaakt worden. Het vraagt van ons dat we niet werken volgens één bepaalde manier, maar onze werkwijze aanpassen als dat nodig is. Bij het bepalen van de werkwijze wordt gekeken naar de maatschappelijke opgave en de kenmerken van het gebied. We zijn in onze werkwijze afhankelijk van de samenwerking met andere partijen in de samenleving. Denk daarbij aan inwoners, maar ook aan de samenwerking met andere overheden, instellingen, dorps- en wijkgroepen en bedrijven. De noodzaak tot samenwerking vraagt om een gemeente die zich (nog meer) als partner gaat opstellen.
We maken kansen en uitdagingen van een vraagstuk inzichtelijk. Op basis daarvan bepalen we wat en wie er nodig is voor een oplossing. Partijen met een belang en een bijdrage worden betrokken. Het is een samenwerking die domein- en organisatieoverstijgend is. Als gemeente Kampen zijn we ook duidelijk in wat wij niet doen. We zijn kritisch op onze eigen rol en de rol van de samenleving: de gemeente Kampen ziet ook een rol voor de samenleving als het gaat om het benutten van de eigen kracht en het nemen van verantwoordelijkheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Rayan (36)woont met zijn gezin in een gezellige buurt. Er zijn veel kinderen en, vooral in de zomer, zijn de mensen veel buiten. Eén keer per jaar is er een gezellige wijk-barbecueen ook de buurt-app functioneert goed. Verschillende bewoners in de buurt zouden het fijn vinden als er bij de speeltuin ook plek is voor ouders om, terwijl de kinderen een balletje trappen, even te kunnen kletsen. Ze besluiten met elkaar een mooie stevige picknick-tafel te kopen en die bij de speeltuin neer te zetten. Het bevalt goed, die picknick-tafel. Maar het duurt niet lang voordat ze een brief van de gemeente krijgen dat dit niet zomaar kan. Het levert problemen op met grasmaaien en op langere termijn is het risico op verval en gevaarlijke situaties te groot: Wie is er dan aansprakelijk als er wat gebeurt? Teleurgesteld belt Rayan naar het stadhuis. Hij gaat in gesprek met de wijkverbinder van zijn wijk. Zij luistert naar zijn verhaal, is enthousiast over het initiatief en zegt toe er eens achteraan te gaan. Ze spreekt met de groenbeheerder. Samenkomen ze tot een mooi alternatief waar ook Rayan én zijn buren blij mee zijn. Het bankje blijft staan en grasmaaien – dat doen de buurmannen om de beurt gewoon even zelf. Nog gezellig ook!
Als gemeente Kampen hebben we een bedoeling bij de taken die we uitvoeren en het beleid dat we maken. Deze bedoeling stellen we centraal in de uitvoering van ons werk. Als we (aan)vragen krijgen van inwoners of beleid ontwikkelen, houden we voor ogen wat het maatschappelijke doel is. De leefwereld van onze inwoners is leidend, onze eigen processen en systemen zijn ondersteunend. Onze basishouding is “ja, mits”. Zo verhogen we de impact van ons beleid en uitvoering. Daarbij realiseren we ons dat we als gemeente verschillende rollen hebben. En dat signalen uit de samenleving niet altijd eenduidig zijn. De uitvoeringsruimte van dit uitgangspunt is daarom verschillend. Werken met de bedoeling centraal, betekent niet dat alles kan, ieder verzoek wordt ingewilligd, of een antwoord op eenvraag altijd “ja” is.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
Mevrouw deBruin (86) zit op het bankje voor haar huis. Het is mooi weer en er wordt volop gefietst in de stad. Meerdere keren ziet ze op het kruispunt voor haar huis een ‘bijna-ongeluk’ gebeuren; het is daar zo’n druk en gevaarlijk punt…Tegelijkertijd stoort ze zich eraan dat het voor haar deur altijd zo druk ismet geparkeerde auto’s, terwijl een klein stukje verder op vier parkeerplaatsen voor elektrische auto’s eigenlijk nooit worden gebruikt. Ze zou daar eens eenklacht over moeten indienen. Maar ze weet eigenlijk niet zo goed hoe. Dan komt er een veegwagen van de gemeente langsgereden. Ze spreekt de bestuurder aan. Mevrouw de Bruin deelt haar verhaal en de medewerker geeft aan ‘hier eigenlijk niet over te gaan’, maar belooft het op te pakken.De volgende dag krijgt neemt een medewerker van de gemeente contact op met mevrouw deBruin. Die luistert nog eens naar haar klachten en geeft aan hier met collega’s verder over te spreken. En dat doet ze ook. Daarna legt ze duidelijk aan mevrouw de Bruin uit wat er wel en niet aan haar klachten gedaan kan worden. Mevrouw de Bruin is er blij mee; ze snapt echt wel dat niet zomaar alles helemaal anders kan worden. Maar dat er zo goed naar haar geluisterd is, dat is wel heel fijn.
Bij welke ‘deur’ van de gemeente de inwoner ook aanklopt, we helpen altijd. Of iemand nu komt met een ondersteuningsvraag, een goed idee, een klacht of een aanvraag: de deur staat open. Voor de inwoner is er maar één gemeente Kampen en zo handelen we ook.In de communicatie met de inwoner werken we samen en domein overstijgend. Zo verbeteren we de dienstverlening, wordt hulp geboden waar dat nodig is en zijn we een betrouwbare overheid.
Binnen dit uitgangspunt richten we ons op de volgende elementen:
We zijn een partner. Voor iedereen. Dit betekent dat we bij maatschappelijke opgaven nauw samenwerken met inwoners, ondernemers, vakgenoten, collega’s, de raad en het college. Deze nieuwe rol zie je steeds meer terug in onze houding, mentaliteit en manier van communiceren. Dat is een zoektocht, maar we vinden onze weg door te doen en daarvan te leren. Zo werken we met elkaar aan een gezonde organisatie en kunnen we onze dienstverlening continu verbeteren. Onze kernwaarden geven richting aan ons dagelijks handelen.
De kogge staat voor de organisatie van de gemeente Kampen. Want bij de gemeente Kampen leer je elke dag. Je krijgt de ruimte om jouw talenten in te zetten, verder te kijken dan je eigen werk en een team te vormen met medewerkers van verschillende afdelingen. Daarbij sta je er niet alleen voor: loop je vast, dan helpen collega’s je op weg. En zie je een kans, dan word je aangemoedigd om die te grijpen. Kortom, bij de gemeente Kampen ben je van waarde. Voor de samenleving, voor de organisatie én voor jezelf. Dat maakt werken leuk. (https://www.praatplaat.visueleverbinders.nl/praatplaten/organisatieontwikkeling-gemeente-kampen)